Adımı Unuttu
Sensizliğin ertesine kesildi biletim.. Zaman kapımı çalıyor, seni unutmadan şu yazımı bitirmeliyim...
Özge Özmen
Özge Özmen
eni bağışla. soylu bir aileden gelmekle, becerikli öğretmenlerden ders almakla övünen bu sonradan görmeyi bağışla. iyi ile kötüyü, güzel ile çirkini, sevgili ile düşmanı ayırt edemeyen bu cahili bağışla. sensiz yaşamının çorak bir çöle döndüğünü fark edemeyen bu aymazı bağışla. bağışlanmayacak kadar açgözlü, hırslı, vefasız olan bu kaba adamı
Reklam
ÖLDÜ BİL
Karagözlüm esen seher yeliyle Sana selam salmayınca öldü bil Zamanı geçince kavli kararın Sabır bitip kalmayınca öldü bil Bu ölümdür güvenilmez işine Hasret salar ahbabına eşine Gelmiyorsam hayaline düşüne Yar yüzüne gülmeyince öldü bil Boşuna üzülüp boşuna yanma Hatırından çıkar adımı anma Verdiği sözleri unuttu sanma Dediğimiz olmayınca öldü bil Aşkın bana armağandır saklarım Hediyeni çiçek gibi koklarım Her ay gönder mektubunu beklerim Cevabını almayınca öldü bil Karamehmet zaman gelip çatınca Kuşlar sesin birbirine katınca Kış tükenip ocak şubat bitince Mart ayında gelmeyince öldü bil Çukurovalı Aşık Karamehmet
205
Bütün sevdiklerim beni karanlıkta unuttu.Son gemiyi duyan bile olmadı.Posta da o mektuptan habersizdi, ki zaten mektubu yazacak kimse yoktu... Adımı gecikenler arasında sayıyorlar ve bu ad bile bir gölge,bütün geri kalanlar gibi.
Bilmem ki unuttu mu dudakların adımı Gözlerinde anılar eskidi mi acaba? O en güzel ümitler o en güzel hayaller Yılların gölgesinde kayboldu mu acaba
Hiç
Gözlerini açtığında ıssız bir yolun ortasında buldu kendini. Her yanı çamura bulanmış, bütün vücudunu dayanılmaz bir ağrı kaplamıştı. Hareket edemedi. Zaten kalkıp yürüyecek gücü kendinde bulacak olsa bile, ne tarafa doğru gideceği hakkında hiçbir fikri yoktu. Öylece yattı bir süre. Hiç hareket etmeden. Üstü başı çamur içinde. Öylece kaldı. Belki
Reklam
Sen gittin gideli ey sevgili, insanlardan soğudum, yapayalnız yaşadım. Çünkü sen gittin gideli kalbim sevmeyi unuttu. Ama bir gün döner de sevgilini ararsan, yalvarırım bedenimi kollarına al. Ve mezarının yanıbaşında bana da bir yer ayır! Eğer bir gün dönersen ey sevgili! Sesin, eskisi gibi adımı sevgiyle ansın! Mezarımda bana seslen! Ama sen yanıt olarak kemiklerimin birbirine çarpmasından doğan hazin sesten başkasını duyamazsın!
Sayfa 90 - Asa YayınlarıKitabı okudu
Bütün sevdiklerim beni karanlıkta unuttu. Son gemiyi duyan bile olmadı. Posta da o mektuptan habersizdi, ki zaten mektubu yazacak kimse yoktu. Ve her şey sahteydi. Başkalarının anlatmış olduğu öyküleri tekrar anlatan olmadı; bir vakitler aldatıcı bir umuda kapılıp bir liman bulmaya gidenden, gelecekteki sislerin, yaşanacak kararsızlıkların bu oğlundan da haber yok. Adımı gecikenler arasında sayıyorlar ve bu ad bile bir gölge, bütün geri kalanlar gibi.
Sayfa 269Kitabı okudu
89 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.