...
Yollarımda adın büyüyor yine
...
Sayfa 90Kitabı okuyor
sen gittin
buluştuğumuz körfezler şimdi başka denizlerin çekiminde
sen gittin ama doksan dokuz adın kaldı kalbimde
Sayfa 64Kitabı okuyor
“O zor anlarında kimseye bir şey anlatamadı, anlatırsa karşıdaki insanın onu daha çok yanlışlara sürükleyeceğini ve olaylara farklı bir pencereden bakacağını düşündü. Bu, Rabia'nın penceresiydi ve bu pencereyi sadece Rabia açıp bakabilirdi. Olayları yaşayan Rabia'yken bir başkası yaşamadan nasıl yardımcı olurdu."
"-Ne güzel bu duyguları sana yaşatan Rabbimize, gören bilen gözüne gönlüne, Käbe'ye kimi gider yüreğinde Kâbe olur, kimi gider gördüğüyle kalır, Kâbe'sini orada bırakır gelir. Kalbin Kâbe gibi temiz olsun evladım, kalbin Kâbe gibi temiz olursa dostların da öyle olur. Rabbin ne güzellikler sunar sana elbet, gördüm ki kula erişmiş hakkın çağrısı, bir çiçek gibi açtın evladım sen, birdenbire bir goncagül gibi, boynunu hiç bükme, nasıl ki toprağa su verdikçe çiçek boynunu dik tutar ve o güzel yapraklarını rengarenk açar, sen de bedeninin suyunu bol verenlerden ol evladım, girdiğin bahçeler gül koksun, sen de o güllerden olasın, gülünü ve bahçeni hep sev, sen severken dikenler batabilir bazen. O batan dikenlere takılma, bir cımbız yeter onu söküp almaya, yeter ki sen o cımbızı tutmasını bil..”
Ey sevgili
Adın dilime bergüzar oldu
