ey kesilişimin dostu, ey ışığın cismi,
bana şarkılar öğret.
Ad vermek istemiyorum
Adaş olmak istiyorum ışığa,
Tutunmak istemiyorum
Yoldaş olmak istiyorum rüzgara.
Dışarı evim değil,
İçeri ise üzerime dar -
Gece ve gündüz adına bir şey yok burada
Sürüp giden kesik anlardan bir şerit var yalnızca
Bir şey görmüyorum
İnsan soluklarının oluşturduğu tarlalarda yığılan makinelerden başka
İşte hayat soğuk
Bir yara olamayacak kadar küçük
İşte buyum ben,
- Soyumdan çıkıyorum
Ölmeye yüz tutmuş bir gülün kokusu gibi, Dalgalanıyorum ve çoğalıyorum
Akılda tutmak için
Aynı aileden olduğunu aşk ile hastalığın
Zamanın kendisi şiir devşirilen
bir sepetten başka bir şey değil.
Uzanmayı başaramayacak mı bu dünya Öldürmeye özgü olmayan yataklara?