Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
"Bilmişlik değil, bazı nasihatleri yaşanmışlıklar verdirir."
Sayfa 143Kitabı okuyor
"Kaybedince değil, umudunu yitirince çöker insan."
Sayfa 143Kitabı okuyor
"O gün anladım ki, mevzu vatansa acı insanın kendine mahsus olmuyormuş "
Sayfa 123Kitabı okuyor
"Sabır, yüzünü ekşitmeden acıyı yudumlamaktır. Katlanmasını bilen için hiçbir acı dayanılmaz değildir."
Sayfa 110Kitabı okuyor
"İşgalcinin amacı, tüm kavşakları çıkmaz sokaklara dönüştürmektir. Her anlamda... Gerek savaşırken gerekse sonrasında..."
Sayfa 109Kitabı okuyor
gerçeği bahçede
adsız bir çiçeğin utangaç bakışında
ve ölümsüzlüğü
iki güneşin birbirine bakıp daldığı
sonsuzluğun bir anında bulduk biz
Günaydın
KARA / AHMED ARİF
Çarpmış
Paramparça etmiş
Kara sütü, kara sevdayla seni
Ve kara memelerinde dişlerin asi
Karadır, upuzun yattığın gece
Felek, ah ettirir, boynun kıl - ince
Hatta daha eski Türklerde adsızlık bir «ad»dı. Adsız, adını kendi yapmakla övünürdü.
Sayfa 32
Kaldım
Seni düşlerime aldım.
Uykusuz kaldım.
Seni uykularıma aldım,
Düşsüz kaldım.
Başıma aldım, sensiz;
Gönlüme aldım, başsız,
Sensiz, yollarda pulsuz,
Pullarda mektupsuz kaldım.
Sana adlar aradım,
Ardında adsız kaldım.
"Kahvaltının mutlulukla ilgisi olduğunu da o gün anladı. Ama kahvaltıda yediklerinden dolayı değil, güzel insanlarla birlikte yiyip içmenin verdiği mutluluktan dolayı olduğunu."
Sayfa 89Kitabı okuyor
"Öyle ya, kavuşulamayana duyulan vuslat özlemiyle alevlenen aşkın, en sadık yoldaşı pişmanlık değil midir?"
Sayfa 62Kitabı okuyor
"Şeytan bazen insan kılığına girer."
Sayfa 55Kitabı okuyor
İnsan ardında tek bir iz bile, bir kağıt parçasına karalanmış tek bir adsız sözcük bile bırakamadıktan sonra geleceğe nasıl seslenebilirdi?
Adsız kahramanlar...
...Bize katılacak olan jandarma gelmekte gecikiyordu. Nihayet, koşarak geldi. Yüzünden, fena haber getirdiğini anladım. Fakat, daha fazla durmayı tehlikeli bulduğum için:
— Arabaya atla, orada konuşuruz, dedim.
Verdiği haberler pek hoş değildi. Samandıra –ki bizim geceyi geçireceğimiz köydü– ve ondan önceki Dudullu’yu İngilizler işgal etmişlerdi ve İstanbul’dan gelen olup olmadığını teftişe koyulmuşlardı. Jandarma, bütün bunları gizli telgraf servisinden öğrenmişti. Şimdi, jandarma benim Çamlıca’dan geçtiğimi onlara haber vermek mecburiyetindeydi. İstanbul’dan Ankara’ya kadar gizli bir telefon sistemi kurulmuş bulunuyordu. Bunu yapan, vatansever ve cesur telgrafçılar, her tehlikeyi göze almışlardı. İnsan, ister istemez, onları tanınmış ve meşhur isimlerden daha mühim buluyordu. Çünkü, onların hiçbirinin adı tarihe geçecek değildi.
