Nasıl ki ressamlar ölüp gittiklerinde resimlerini geride bırakıyor nasıl ki yazarların kitapları bu dünyada anlamlı birer eser olarak kalıyor, bizim de ölüp gittikten sonra unutulmamak için bir şeyler yapmamız gerekiyor. Düşünüyorum da öylesine gelip öylesine değersiz ölüp gitmemeliyiz. İlla kitap yazmamız gerekmiyor ya da bir resim sergisi açmamız da, güzel izler bırakmak da bir imzadır. Mesela kitap hediye etmek. Birine hediye bir şey bırakmak da sen öldükten sonra anılmana güzel bir sebep değil mi? Ben öldüğümde bile yok olmak istemem. Yok olmak, hiç doğmamış, hiç kimsenin kalbine dokunmamış olmak çok üzücü. Bu yüzden birileri kütüphanesine baktığında size ait bir hediye kitap gördüğünde sizi anmalı. Ya da hediye edebileceğimiz başka eşyalar, ya da kalbine dokunduğumuz çocuklar.. Öldükten sonra da yaşayalım demek istiyorum aslında. Ne güzel yazmış George Orwell; İnsan, ardında tek bir iz bile, bir kağıt parçasına karalanmış tek bir adsız sözcük bile bırakamadıktan sonra, geleceğe nasıl seslenebilirdi?
#kalemimden