Af-affet-affetmek
Beni affet
Kaybetmek için çok erken
Sevmek için de çok geç
Beni affet
Bir adım kalmalı geriye
Kırılmış şeylerin nihayetine
Yalnızlığın eşiğinde
Beni affet
Ben seni sevdiğim zaman bu şehirde
Yağmurlar yağardı
Beni seni sevdiğim zaman bu şehirde
Ayrılık kurşun gibi ağırdı
Beni affet
Şiirler gözlerini
Şarkılar saçlarını söylemedi
Beni affet
Affetmek var ya, uyduruk bir şeydir, affetmek diye bir şey yoktur. Affetmek de özür dilemek gibi samimiyetsiz bir şeydir. Üstünlüğü ele geçirmek değildir affetmek, çirkinleşirsin affedince. Senden af bekleyenin dünyasına girersin. Onun benden özür dilemesi, üstelik bu özrümü kabul etmek zorundasın anlamına geliyordu. Sahtekarca hani, hiçbir samimiyeti olmayan bir özür. Onu affetseydim ben de aynı sahtekarlığı giyinecektim. Düşünsene, affetmediğim için ben suçlu olacağım. Dönüp ona, seni affetmediğim için beni affet diyeceğim neredeyse.
"Hatalı davrandım. Affet beni."
"Tabii, tabii, affediyorum," dedi sabırsızlıkla Martin.
"Ortada affedilecek bir şey yokken affetmek kolay. Affedilmeyi gerektirecek hiçbir şey yapmadın sen. İnsan içindeki ışığa göre hareket eder bundan ötesini kimse beceremez. Ben de iş bulamadığım için senden af dileyebilirim."
Sayfa 459 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
“Hatalı davrandım. Affet beni."
"Tabii, tabii, affediyorum," dedi sabırsızlıkla Martin.
"Ortada affedilecek bir şey yokken affetmek kolay. Affedilmeyi gerektirecek hiçbir şey yapmadın sen. İnsan içindeki ışığa göre hareket eder bundan ötesini kimse beceremez. Ben de iş bulamadığım için senden af dileyebilirim."