Affetmek erdemdir
Bir an bekle, arkana dön ve unuttuklarını anımsa. Kaybettiysen ara, kırdıysan af dile, kırıldıysan affet; çünkü hayat çok kısa...
Şems-i Tebrizi
Affetmek; bireyin, kendini incitmiş bir kişiye karşı, bilinçaltında beklettiği öfke, kin ve nefret duygularını bırakmasıdır. Af, bırakmaktır. Affetme sırasında bırakılacak olan şey, incinmişlik duygusudur.
Birçoğumuz affetmeyi affedilecek kişinin kendisi ile ilişkilendiririz. Halbuki affetmek; inciten kişi ile değil, incinmiş duygu ile ilgilidir. İncinmiş duygularımızı incinmenin tesirinden arındırmaktır affetmek.
Hiçbir şey af gerektirmiyorsa artık..
Ortada affedilecek bir şey yoksa affetmek çok kolaydır.
Sayfa 489 - İthakiKitabı okudu
Affetmek; bireyin, kendini incitmiş bir kişiye karşı, bilinçaltında beklettiği öfke, kin ve nefret duyguları nı bırakmasıdır. Af, bırakmaktır. Affetme sırasında bırakılacak olan şey, incinmişlik duygusudur.
Sayfa 40Kitabı okudu
“Yeter artık, yorma kafanı. Hadi yeniden başlayalım. Şu anda. Seni hep sevdim. Annemin isteklerine karşı çıkamayacak kadar zayıf olduğumu kabul ediyorum. Yapmamalıydım. Ama senin de insanlığın hataları ve zaafları konusunda engin bir bağışlayıcılıkla konuştuğunu çok dinledim. O bağışlayıcılığı bana da göster. Hatalı davrandım. Affet beni.”
“Tabii, tabii, affediyorum,” dedi sabırsızlıkla Martin. “Ortada affedilecek bir
şey yokken affetmek kolay. Affedilmeyi gerektirecek hiçbir şey yapmadın sen. İnsan içindeki ışığa göre hareket eder, bundan ötesini kimse beceremez. Ben de iş bulmadığım için senden af dileyebilirim.”
“Ben iyi niyetle söylüyordum,” diye itiraz etti Ruth. “Biliyorsun ki seni
sevmeseydim niyetim de iyi olmazdı.”
“Doğru ama o iyi niyetinle mahvedebilirdin beni.”
Sayfa 459 - İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
Af bırakmaktır. Affetmek sırasında bırakılacak olan şey incilmişlik duygusudur. Bir çoğumuz affetmeyi affedilecek kişinin kendisi ile ilişkilendiririz. Halbu ki affetmek inciten kişiyle değil incinmiş duyguyla ilgilidir. İncinmiş duygularımızı incilmenin tesirinden arındırmaktır affetmek.
Affetmek; bireyin, kendini incitmiş bir kişiye karşı, bilinçaltında beklettiği öfke, kin ve nefret duygularını bırakmasıdır. Af, bırakmaktır. Affetme sırasında bırakılacak olan şey, incinmişlik duygusudur.
Birçoğumuz affetmeyi affedilecek kişinin kendisi ile ilişkilendiririz. Halbuki affetmek; inciten kişi ile değil, incinmiş duygu ile ilgilidir. İncinmiş duygularımızı incinmenin tesirinden arındırmaktır affetmek.
Sayfa 43Kitabı okudu
Dağ rüzgarı affetsede kırılmıştır bir kez ama dostluk her yarayı sarar kırıkları sevgiyle sarmalar dostlukla sarılan kırık dallar bir gün canlanır hiç kırılmamış gibi çiçek açar affetmek büyüklüktür kalbin ne kadar büyükse o kadar çok af sığar içine küslük zehirse sevmek şifadır
Sen sev sevgi açılmaz dediğin kapıları açar aşılmıyacak yol kapanmayacak yol yoktur iki gönül arasında yeterki sen umudunu kesme
Sevmek o yıkılmaz sandığın inadı yıkar taş kesildiğini sandığın kalbini sarıp sarmalar yeter ki sen sev yeter ki affet kırıldığı sandığın dalların bir gün elbet çiçeklenir aşılamaz sandığın yollar birgün elbet biter sen yeter ki
UMUT ET
Birçoğumuz için “kendini affetmek” çok tanıdık bir kavram değildir…
Kulağımız genellikle birini ‘affetmeye’, biri tarafından ‘affedilmeye’ ya da Yaratıcıdan ‘af dilemeye’ yatkındır.
Halbuki affetmek, affedilmekle başlar…
Affedilmenin ilk adımı, kendini affetmektir…
Kendini suçlamayı bırakmaktır…
Suçsuzluğun huzurunu hissetmektir…
Sayfa 41Kitabı okudu
“Hatalı davrandım. Affet beni."
"Tabii, tabii, affediyorum," dedi sabırsızlıkla Martin.
"Ortada affedilecek bir şey yokken affetmek kolay. Affedilmeyi gerektirecek hiçbir şey yapmadın sen. İnsan içindeki ışığa göre hareket eder bundan ötesini kimse beceremez. Ben de iş bulamadığım için senden af dileyebilirim."
Birçoğumuz için “kendini affetmek” çok tanıdık bir kavram değildir…
Kulağımız genellikle birini ‘affetmeye’, biri tarafından ‘affedilmeye’ ya da yaratıcıdan ‘af dilemeye’ yatkındır…
Halbuki affetmek, affedilmekle başlar.
Affedilmenin ilk adımı kendini affetmektir.
Kendini suçlamayı bırakmaktır.
Suçsuzluğun huzurunu hissetmektir.
Sayfa 41Kitabı okudu