Kitabın En Orta Yerinden
bi’ taneydik o zamanlar be! varsa yoksa osman abi’si. analık, babalık, kardeşlik, hocalık ne varsa benden gördü be! anamdan babamdan kalan tek yadigârdı. hani üstüne titrerdim. sen de bilirsin hani tonoz’un orda hüsnü var ya, onun taksilerinde çalışırdık, koy oğlum. ben gündüzcü, o gececi. ee neme lazım yani eli açık adamdı hüsnü.
bir gün böyle
Müjgan olur (Efsane eser efsaneden)
Gamzen ne dem ki tiğ çekip hûn-feşân olur
Uşşâk-ı dil-figâra ecel mihribân olur
Çeşmin o Kahraman-ı gazab-nâkdir senin
Kim hışmı zâil olsa dahi bî-emân olur
Kim gördü böyle Hindû-yı mest-i kemin-küşâ
Kim bir hadengi âfet-i can-ı cihan olur
Hammâmiyye Der-Sitâyiş-i Vezîr-i a‘zam Dâmâd İbrâhîm Pâşâ
Sepîde-dem ki olup dîde hâbdan bîdâr
Hurûşa başladı nâ-gâh serde derd-i humâr
Hezâr za‘f ile hammâma doğru azm etdim
Kemer güsiste perâkende gûşe-i destâr
YÂL U Bâl Ruhsâr-ı Âl
Âfet-i cân dediler gamze-i cellâdın için
Haddeden geçmiş nezâket yâl u bâl olmuş sana..Mey süzülmüş şîşeden ruhsâr-ı âl olmuş sana...