Dostoyevski’ye önemli görünen affediş, başkalarının affetmesi değil, günahkarın kendini affetmesiydi; bu kendi vicdanının yapacağı bir şeydi ve bu affediliş ancak acı çekmeye gönüllü olarak boyun eğmekle, onu aramakla kazanılabilirdi.
Sayfa 280
Yok sayılmak, can suyunun kuruması insanın.
Hiçbir darbe: yok sayılmak, görmezden gelinmek kadar yaralayamaz insan kalbini. Hiçbir yıkılış, böylesine, ayakta ve içten içe değildir. Hiçbir affediliş , bu kadar affedilmemişlik taşımaz içinde; hiçbir beraat, bu kadar mahkumiyet yüklü... Hiçbir cinayet bu kadar kansız ve izsiz, kusursuz ve işlenmemiş değildir.
Sayfa 46 - Klaros yayınları
Affediliş, ona lâyık olan kalbin en asil kurtarıcısıdır. O, affeden kalbi de aynı hareketle kurtarır.
Affediliş
Affetmek, akılların üstünde sultan olan kalbin hareketi olduğu gibi affedilmek de insanın bizzat kendi kalbinde inkılâp yapmasiyle kendisine sunulan zafer hediyesidir.
Sayfa 61Kitabı okudu
