Affetmek, akılların üstünde sultan olan kalbin hareketi olduğu gibi affedilmek de insanın bizzat kendi kalbinde inkılâp yapmasiyle kendisine sunulan zafer hediyesidir.
Dostoyevski’ye önemli görünen affediş, başkalarının affetmesi değil, günahkarın kendini affetmesiydi; bu kendi vicdanının yapacağı bir şeydi ve bu affediliş ancak acı çekmeye gönüllü olarak boyun eğmekle, onu aramakla kazanılabilirdi.
İlk insan, ilk peygamber Hz. Adem'in yaradılışı, cennetteki varoluşu sonrasında Havva'nın yaradılışı, yasak meyvenin yenilişi sonrasında duyulan pişmanlık, affediliş, dünyaya gönderiliş, Habil ve Kabil arasında yaşananların dile getirilişi...
Nazan Bekiroğlu'nun leziz anlatımı... Mutlaka okunması gereken bir kitap!..