Affetmek Ve Yas Tutmak
"Kendinizi yas tutmak ve affetmek için hazırlamalısınız - olur mu?"
[Elizabeth Barrett]
Derida
Haricinin baskın karakteri ve imkansızın imkanı salt retorik bir gösteriş gibi görünebilir ancak aslına bakarsanız Derrida, imkansızlık sorununu oldukça ciddiye alır. Konukseverliğin imkansız olduğunu söyler. Gerçek anlamda konuksever olmak, konuğun tam olarak özgür olabilmesi adına diğerinin, konuğun tüm hususiyeti üzerindeki kontrolünden, (konuk için de söz konusu olabilecek) tüm feci sonuçlarını da hesaba katarak, toptan vazgeçmesi demektir. Dolayısıyla konukseverliğimiz ister istemez bazı koşul ve sınırlarla çevrelenmiştir ancak bir konuğu koşulsuz karşılamanın saikiyle garanti altına alınmadığı müddetçe buna konukseverlik diyemeyiz. Aynı durum vermek, affetmek, sevmek, yas tutmak ve adalet için de geçerlidir. Tüm bunlar imkansızdır ancak tam olarak bu imkansızlıkları, onları etik değerler haline getirir.
Acimızdan, geçmişimizden bir hapishane yaratmak çok kolay. Ben de Hitler'in eski evinin bulunduğu yerde durdum ve onu affettim. Bunun Hitler'le hiçbir ilgisi yoktu. Kendim için yaptığım bir şeydi. Kendimi bırakıyordum, hayatımın çoğunu Hitler'i zincirler içinde tutmak için gereken enerjiyi korumaya yönelik zihinsel ve duygusal çaba harcayarak geçirmiş olan parçamı serbest bırakıyordum. O öfkeye tutunduğum sürece, ona zincirlenmiştim; zarar veren geçmişe, kederime hapsolmuştum. Affetmek yas tutmaktır -olan ve olmayan için- ve farklı bir geçmişe olan ihtiyaçtan vazgeçmektir. Hayatı olduğu gibi kabul etmek. Geçmişini beğenmek ya da ona göz yummak anlamında değil, sadece olduğu gibi bırakmayı "seçmeye" karar verdiğini söyleyebiliriz.
Bir Yahudi’den:
Acımızdan, geçmişimizden bir hapishane yaratmak çok kolay.
Ben de Hitler'in eski evinin bulunduğu yerde durdum ve onu affettim. Bunun Hitler'le hiçbir ilgisi yoktu. Kendim için yaptığım bir şeydi.
Kendimi bırakıyordum, hayatımın çoğunu Hitler'i zincirler içinde tutmak için gereken enerjiyi korumaya yönelik zihinsel ve duygusal çaba harcayarak geçirmiş olan parçamı serbest bırakıyordum. O öfkeye tutunduğum sürece, ona zincirlenmiştim, zarar veren geçmişe, kederime hapsolmuştum.
Affetmek yas tutmaktır -olan ve olmayan için- ve farklı bir geçmişe olan ihtiyaçtan vazgeçmektir. Hayatı olduğu gibi kabul etmek.
Sayfa 367Kitabı okudu
“Ben de Hitler'in eski evinin bulunduğu yerde durdum ve onu affettim. Bunun Hitler'le hiçbir ilgisi yoktu. Kendim için yaptığım bir şeydi.
Kendimi bırakıyordum, hayatımın çoğunu Hitler'i zincirler içinde tutmak için gereken enerjiyi korumaya yönelik zihinsel ve duygusal çaba harcayarak geçirmiş olan parçamı serbest bırakıyordum. O öfkeye tutunduğum sürece, ona zincirlenmiştim, zarar veren geçmişe, kederime hapsolmuştum. Affetmek yas tutmaktır -olan ve olmayan için- ve farklı bir geçmişe olan ihtiyaçtan vazgeçmektir. Hayatı olduğu gibi kabul etmek.”
Sayfa 367 - Edith EgerKitabı okudu