''Duygular?'' dedi Durcet. Sevgili eşim, önce bir kadına ve özellikle de bana ait olan size karşı herhangi bir duygum olamayacağı konusunda sizi uyarmalıyım. Benim dinim, nefret ve nefret içeren her şeydir.
Tanrım, gece oldu ve ruh aşağılık.
Fırtına ve cesaret ne de büyük idi!
Bugün bize kalan, düşmanca sessizlikte,
Kâinatın denizi ve özlemdir.
Ama alev, hayatın içimizde yarattığı,
Hâlâ hayattaysa hâlâ sönmediyse.
Ölümcül soğuk gizledi onu küllerde:
Rüzgârın eli onu hâlâ yükseltebilir.
Ver nefesini, esintisini -ya da talihsizliği ya da istekli arzuyu-
Gayretin alevinin gençleştirdiği,
Ve izin ver fethedelim yine uzakları-
Denizin ya da daha nicelerinin, ama izin ver bizim olmasına!
Bellek doğayı yanıltır,
Çünkü dünün doğası doğa değildir.
Var olmuş olan hiçtir, hatırlamak da görmemektir.
Geç git, kuş, geç git, bana da geçip gitmeyi öğret!
Yaratmak uğruna yok ettim kendimi; kendi içimde o kadar dışladım ki kendimi, artık kendi içimde dış görünüşüm haricinde var olamıyorum. Birçok oyuncunun sahneye çıkıp çeşitli oyunlar sergilediği boş bir canlı sahneyim ben.