Oxucu rəyi ehtiyacı...
Bilinməzə məktub-4 Taxtadan təməli qoyulan bir evi dəmir hasarları nə qədər müdafiə etsə də, onu zamanı gələndə çürüməkdən xilas edə bilməz. Dağlanmış bir köksə yazılır bu sözlər, -"Əgər küsdürəcəyini zənn etmədiyin adamlardan küsmüsənsə, bəzəkli sözlər barışmaq üçün əsla kifayət etməz. Məhz elə bu an, bu dəqiqə oturub düşündüm ki, bir çox
Habil Yaşar, “Ədəbiyyat və incəsənət” Bu gün sizlərə Türkiyənin çağdaş yazarı Erkan Birliklə müsahibəmi təqdim edirəm. Düşünürəm ki, fantastika, fentezi, mistika və macəra janrlarında yazan bu yazarla müsahibə marağınıza səbəb olacaq. -Salam Erkan bəy! Necəsiniz? Zəhmət olmasa Azərbaycan oxucusuna özünüz haqqda məlumat verərdiniz.
Reklam
1.Avqust...
Xatırlamaq daha çətin yoxsa unutmaq ? Söylə mənə hansı daha ağır? Ya da xatırlayaraq unutmaq... Bu qədər zamandan sonra günün sonunda səni xatırlamaq keçmişdən gələcəyə bir gün ötürmək kimidir. Sanki o günü yaşamısan yenidən yaşayırsan. Avqust ayını heç sevmirəm. Nədənsə bütün bədbəxtliklər o an da. Hər kəs də noyabrın bir hüznü yaşanarkən mən hələ də illərdir avqust ayın da qalmışam. O ay çatan da düşünürəm ki , sanki bir bədbəxtlik hökm sürəcək. Nədənsə də düşündüyüm kimi də olur. Hər il avqust ayı məndən bir sevdiyimi qoparır. Bu ayda yay bitir artıq payız fəsli başlanır lakin daha çox qışı xatırladır sanki Dekabr ayının ən soyuq ən şaxtalı günləri başlayır bu ayda. İnsanlardan qopuram, heç xatırlanmayacaq dərəcə də tez , külək sərt şəkildə üzümə qapını çırpır bu aya məni həbs edir. Sonralarda isə ucqar bir kəndin daxmasın da qayğısız, sevgisiz, bir şəkildə özümü tapıram , nə təsadüf necə də mənə uşaqlıq illərimi xatırladır. Neçə yaşım olduğunu xatırlamıram , məndən soruşsanız indi də neçə yaşım olduğunu bilmirəm. O il tam da avqust ayında özümü ən qayğısız hiss etdiyim günlərdən biri idi. Həmin gün mənə o qayığını hər gün aşılayan birini itirmişdim. 8/8/18/28 bu 8 həyatımın ən uğursuz rəqəmi , uğursuz rəqəm də olar heç ? Deməyin. Olarmış , hələ bir uğursuzluq 28 də qalıb ümid edirəm dərddən ölmərəm. İllər , insanlar , düşüncələr mənim üçün əvəz edilməz üçlük. İndi çox qarışıq düşüncələrdəyəm sonra davam edərəm.... #Avqust1
Habil Yaşar, “Ədəbiyyat və incəsənət” Tural Nəbiyev çox maraqlı insandır. O, müharibə dövrünün səlnaməçisidir, pedaqoqdur, 40 illik ömründə azı 80 illik işlər ortaya qoyub. Turalı yaxından tanıyıram, tələbəlik yoldaşımdır. Düşündüm ki, onu sizə də tanıdım. -Salam Tural bəy! Hörmətli oxucularımız üçün sizdən bir müsahibə almaq istədim. İlk
📚📃💡Aqata Kristi romanlarında gizlənmiş 5 sirr 📃🕯Aqata Kristi pop-mədəniyyətin sərhədlərini aşaraq daim dəyişkən olan ədəbi prosesdə “itməyərək” günümüzə qədər məşhurluğunu saxlayan nadir yazıçılardandır. Əksər yazıçılar, hətta ən çox satılan əsər müəllifləri, müxtəlif mükafat və ad sahibləri belə “ədəbi dəb”dən geri qalıb, bəziləri öldükdən sonra
Fironun fərmanı..."Azadlıq illüziyası"
Bir gün Misir fironu Kratiy öz kahinlərinə deyir: – Baxın aşağıda uzun zəncirlərlə bir-birinə bağlanmış qullar sıra ilə bir-bir daş aparır. Çoxsaylı əsgərlər isə onlara nəzarət edirlər. Qul nə qədər çox olarsa, hökumətə bir o qədər yaxşıdır. Biz həmişə belə hesab etmişik. Lakin bununla belə qul nə qədər çox olarsa, bir o qədər onların qiyamından
Reklam
Onun gözləri Xəzərim’in ən gözəl limanıydı. Lakin səthi təmiz görünən suyun çirkində boğulurdu. Zərbə vurmağı çox yaxşı bacarır, üzməyi isə öyrənə bilməmişdi. Axı öyrətməmişdilər. Uşaqlıqdan “ən güclü” olmalıydı. Yaşama davam etməsinin tək çarəsi bu olmuşdu artıq. Bilirdi, yaşaya bilməyənlər üçün ölümün tək çarə olduğunu. Özü ölməyi belə bacara
Günlüyə yaz☆
insan ağır acılarını 3dövr müddətində yaşayır məncə. Gerisi yersiz acılardır. İlki yeniyetməlik çağında 2-i gənclik çağında 3-ü yaşı qocalığa doğru getdiyi çağda. Bunlardan ilk 2-ini insan özü isdəməz.isdənmədən olar. Ancağ 3cüsünün günahkarı məhz insan özüdür deyə fikirləşirəm. İlk böyük acımız ilk yeniyetməlik çağımıza giriş etdiyimizi gösdərir. İkincisi də həmçinin ancağ qocalıq dövründə çəkəcəyimiz acının dərinliyi bizim gənckən etdiyimiz səhvlərin xətasından irəli gəlir. Yeniyetməlik çağı adətən 14 yaşdan başlayar. Düşünürəm ki bu elə deyil. Yeniyetməlik çağı qəlbində "əsl" sızıldamanı hiss etdiyin andan, sevdiklərindən birini itirdiyində başlayar və bu şəkildə davam edər.əslində itirmək gözəldir. Nə qədər tez itirsək o qədər tez böyüyər və axmaqlıqlarımızı geridə qoyarıq. Məncə hər gözəl nəticənin ardında mühit olsa havasızlıqdan boğulacaq qədər səhv olar. Ancağ nəticəni gözəl qılan şey səhvin olması deyil, səhvdən düzgün olanı tutub, bir başqa düzgün olana qərar verdikdə adiyyatsız səhvlərin gətirdiyi nəticələri göz önündə tutub yüksək doğruluq ehtimalları ilə qərar verməkdir. Beləliklə hər nəticənin ardındaki səhvlər, doğruların açarıdır. İnsanlar qəribədir çətinə düşdükdə əllərindəki gözəlliyi dərk etməzlər fərqinə varmazlar itirdikdə isə daha başqa gözəllikəri görməz nankorlar. 06.04.23
Resim