KENDİM ETIİM KENDİM BULDUM
Bugün Pazar, bir şiirin bitirilebileceği en münasip gün. Bir yandan sardalye konservemi yerken, bir yandan da Zeyna ve Miss Marple'a söylemem gerekenleri kafamda toparlamaya çalışıyorum. İçimde her Pazar olduğu gibi kötü bir şey olacağına dair kuvvetli bir his. Ama yabancı değil ve hatta müptelasıyım. “Kadehinde zehir olsa ben içerim bana
Sayfa 82 - Metis Kitap
Çıkıp yücesine seyran eyledim
Gördüm ak kuğulu göller perişan
Bir firkat geldi de durdum ağladım
Öpüp kokladığım güller perişan
Sayfa 74 - Kültür ve Turizm Bakanlığı
Ya Sabır Tespihleri.....
Benim meczup haykırışlarım
Senin rengarenk, doksan dokuzluk
Tespihlerine gömüldü
Güldün delicesine
Ağladım; anlamadın
Tanelerinde yüzün
İmâmesinde endâmın vardı
Sonra ben çekerdim o sevda tespihini
Çekilmez kahrımı çektin yıllar boyu
Benimle ağladın, benimle güldün
Kuru ekmeğimdi
Fakir yatağımdı
Bitmez çilemdi benimle paylaştığın
Nice günler dert ortağımdın benim
Omuzlarına dayayıp yorgun başımı
Az mı ağladım hıçkıra hıçkıra
Az mı sildin seven ellerinle gözyaşımı
Kimi gün dostum oldun en vefalı
Koşarak geldim sana
Teselliyi, umudu sende
Sayfa 212Kitabı okudu
Ya Sabır Tesbihleri...
Benim meczup bakışlarım,
Senin rengârenk,
Doksan dokuzluk
Tespihlerine gömüldü.
Güldün delicesine...
Ağladım, anlamadın.
Tanelerinde yüzün,
İmâmesinde endâmın vardı.
Günleri günlere bağladım da bekledim
Nelerin ardından ağladım da bekledim
Ak değil kara değil, tonları varmış renklerin
Okudum bildiğimi yani yok yere çekmedim
