Gecenin kasvetli havası engel olmuştu uyukuya, yastığa başını koyduğundan beri aklından geçmedik, düşünmedik birşey kalmamıştı, kalktı Yüzbaşı gece 03.00 sularıydı, giydi yeşilleri, derin bir nefes çekti mevzileri dolaşacaktı.Gecenin zifiri engel oluyordu önünü görmeye ee yüzbaşı da gayret dikkatliydi, uyuyan var mı diye de nöbetçileri kontrol
136 syf.
9/10 puan verdi
Toprak Ana incelemesi
Sitenin bana kazandırdığı arkadaşımdan bana çok güzel bir not ile gelen bu güzel ve hissiyat açısından da bir o kadar ağır kitabı 
Okuma Delisi / Emir 'nin yaptığı etkinlik ile okudum. Sitede tam bir Aytmatov fırtınası oluşmasa da yine de kendi çapımızda bir şeyler yaptık. Bu kitabı kitaplığıma katan ve etkinlik süresiyle okuma
KONTROL ETMEYİ NASIL ÖĞRENİYORUZ?
Küçük yaştan itibaren, bize duygularımızı kontrol edebilmemiz gerektiği öğretiliyor. Küçüklüğünüzde şunlara benzer pek çok ifade duymuşsunuzdur: “Ağlama bak yoksa seni gerçekten ağlatırım.”, “Bu kadar da canını sıkma; olaya iyi tarafından bak”, “Yüzünü asıp durma artık”, “ Artık koca adam oldun. Erkek adam ağlamaz.”, “Artık kendine üzülmekten vazgeç.”, “ Endişelenme, korkacak hiçbir şey yok.”
Çevremizdeki yetişkinler, bu tür ifadelerle sürekli olarak
bize duygularımızı kontrol edebilmemiz gerektiği mesajım vermişlerdir. Tabii bize de, bu yetişkinler kendi duygularım kontrol edebiliyorlarmış gibi geliyordu. Acaba kapalı kapılar ardında neler olup bitiyordu? Büyük olasılıkla, bu yetişkinlerin çoğu kendi acı veren duygularıyla çok da iyi başa çıkamıyorlardı. Kendilerini içkiye veriyorlar, rahatlatıcı ilaçlar alıyorlar, her gece uykuya dalana dek ağlıyorlar, evlilik dışı ilişki yaşıyorlar, kendilerini işlerine veriyorlar veya bir yandan ülserleri azarken sessizce acı çekiyorlardı. Sıkıntılarının üstesinden hangi yöntemle geliyorlarsa gelsinler, büyük ihtimalle bu deneyimlerini sizinle paylaşmıyorlardı.
Kontrollerini yitirdiklerine tanık olduğunuz ender zamanlarda ise, muhtemelen şunları asla dile getirmiyorlardı: “Evet, bu gözyaşları üzüntü adım verdiğimiz bir şey hissediyor olmamdan kaynaklanıyor. Bu normal bir duygu ve sen de bu duyguyla etkin bir şekilde başa çıkmayı öğrenebilirsin.” Ama bu çok da şaşırtıcı olmamalı; size duygularınızla nasıl başa çıkacağınızı gösteremiyorlar çünkü kendi duygulan ile nasıl başa çıkacaklarım kendileri de bilmiyor!
Ayşe, senin ağladığın bu çocuğa işte ben canımı verdim. O yaşasın, sen ağlama !
Ağlama evladım, sen ağlayacağına düşmanların ağlasın.
