"Ağlamak, uğradığımız felaketlere karşı vücudumuzda kalan son kuvvetin bir feryadıdır."
Duygusal ve mental olarak bittim. Artık mutlu muyum, mutsuz muyum? Onu bile bilmiyorum. Insanın ağlayamayacak kadar bittiği bir nokta varmış meğer. Ağlamak başına gelenlere tepki verebilecek kadar ruh barındırmak, güçlü olabilmekmiş. Çaresiz hissediyorum.
Tuhaf değil, kötüyüm. Bazen olurum böyle. Ağlamak istiyorum. Çok aptalca bir şey bu. Ama geçer.
