536 syf.
9/10 puan verdi
Nasipse gelir Trabzon'dan, Tebriz'den, nasip değilse ne gelir elden.
Günaydın herkese ::))
Bugün bu uygulamada ilk incelememi yazacağım. İnceleme denmez gerçi buna, duygularımı daha doğrusu...
Neden duygularım değil mi?
Bu kitap insanı alıp savaşın ortasına atıyor ve savaşın bu yüzünü daha az kitapta okumuş, görmüşsünüzdür.
Evet tarih kitapları okuruz hepimiz ama daha çok savaşın gidişatı, kazananı, kaybedeni gibi olaylar bazında yazılıdır.
Savaşın ortasında kalan halkın yaşadıklarını tahayyül edebilmek hepimiz için oldukça zor hatta imkansızdır belkide. Hani derler ya yaşamayan bilemez. Bizler savaşın cahiliyiz. Ne savaşlar, ne yıkımlar, ne göçler gerçekleşmiş tarihte ve nicesi...
Halkın yaşadığı ızdıraplar, gördükleri, duydukları ve dahasını okudukça insan ağlamadan okuyamıyor, biraz nefeslenmeden devam edemiyor. Hayat bu ya savaşın içinde açlık, sefalet hastalık olduğu gibi belki biraz mutluluk, gülümseme, sevgi, merhamet ve AŞK da var elbette. İşte bu kitap hayatın içinden hayat....
Bu kitabı okumadıysanız ve okuma düşünceniz varsa, koşun koşun alıp okuyun...
Teşekkürler.... :)
224 syf.
10/10 puan verdi
KAYBETMEDEN ÖNCE BULMAK LAZIM..
Daha biz, tatile çıkacaktık seninle. İlk görev yaptığın yere, Fethiye 'ye gidecektik. Bir zamanlar tek başına attığın adımlara, bu sefer ben de eşlik edecektim.
Her yeri, her şeyi anlatacaktın bana. Ben hayatımda, seni dinlemek kadar, kimseyi dinlemeyi sevmedim baba.
Canım yanıyor, daha çok yanar. İlacı senin
Bakabiliyorsan, gör. Görebiliyorsan, gözle.
Ne kadar görmek istediğine bağlıdır yaşadığın hayat. Ne kadar yaşamak istiyorsan o kadar hayal edebilir ve o kadar yaşayabilirsin.
Bir bebek dünyaya gözlerini ağlayarak açıyor. Önce ağlamayı keşfediyor. Sonra etrafında olanları tanımayı, biraz daha büyüyor yürümeyi keşfediyor. Biraz daha büyüyor
Sevgili Dost,
Bir kitap düşün okuduğunuzda, bitmeden tekrar okumayı istediğiniz bir kitap olsun.. iki defa okuduğum bir kitap bence tüm öğretmenlerin, anne babaların ve anne- baba adaylarının okuması gereken bir kitaptır. Kitabı okurken bazı durumda kendimi buldum. Baskıcı kuralcı bir ailede yetişmiş kendini kitaplarda, derslerdeki başarılarla
Peşinen söyleyeyim bu seferki bir inceleme yazısından daha çok bir itiraf yazısı olacak. Kitabın konusu;15 yaşındaki kızını bir trafik kazasında kaybeden bir annenin o zamandan beri hissettikleri ve bununla nasıl başa çıktığı. Birçok insana çerez dedirtecek türden bir kitap. Neredeyse hiçbir edebi değeri yok. Ancak ben okurken müthiş zorlandım. Son 50 sayfası hariç ağlamadan okuyamadım. Her sayfada kapadım ağladım. Sakinleşince okumaya devam ettim.
Canım ablam,biliyorum bu yazıyı hiçbir zaman göremeyeceksin ki görme de zaten. O zor zamanında yeterince yanında olamadığım için çok özür dilerim. Sen kendini rahatlatamamışken henüz sık sık arayıp sana kucaklandığını hissettiremediğim için binlerce kez özür dilerim. Senin acının büyüklüğünü düşünmeden kendim o acıda boğulduğum için üzgünüm. Oysa önceliğimiz sen olmalıydın. Uzuuuuun süre sonra artık konuşabildiğimiz zamanlarda saçmaladığımı bu kitapla fark ettim,çok ama çok özür dilerim. Biliyorum ki acın hala taze,zaman asla ama asla yaraları iyileştirmiyor sadece üstünü tozla kaplatıyor. Ve bizim cennet kuşumuz Erva;seni hep sevdim hala seviyorum ve seni çok özlüyorum. Burnumda tüten kokun hiç eksik olmasın. Nolur,çocuklarımızın ebeveynlerimizin değerini onlar hayattayken bilelim. Sonra böylesi acılarla pişmanlıklarla dolmayalım. Kitapla kalın.
