Sessiz yürüyüşler, eve gitmemek için uzatılan yollar. Nasıl oldu da yalnızlığa bu kadar mahkum kaldım. Bu şehri terk etmek istiyorum, beni terk ettiğin gibi. Bi gece ansızın terk edicem burayı,kendimi, bende olan seni, ruhumu, sürekli senaryolar kurup kendisini ağlatan beni. Kimse bilmeden, kimsenin haberi olmadan veda etmeden, sessizce, ruhları bile duymayacak. Hiç kimse onlara son kez sarıldığımı, son kez gülümsediğimi, son kez sarkı önerdiğimi bilmeyecek. Bi kaç gün üzülecekler sonra unutacaklar, tıpkı yaşarken unuttukları gibi unutacaklar.
Sınıfta kaldığım o sene - Nihat Genç
Sınıfta kaldığım o sene
(hikaye)..........
(dikkat yazı çok uzundur)
BİR
Mümin Ahlakı ...
*Çok Gülmek Kalbi Öldürür!*
❓ Soru: Bu şikâyet, insanlar arasında çoğalan gülme olgusuyla alakalıdır. Özellikle gençler arasında:
*Arkadaşlarla oturduğumuz meclislerde gülme çok oluyor hatta ifrat derecesine varırcasına. Bu olgu yayılıp çoğalıyor bunun ilacı nedir?*
✅ Cevab: Bu şikâyetin cevabı iki taraflıdır. İlim ve amel olmak üzere iki
"... göç, içimizedir." [Zarifoğlu]
Gözleriyle gülümseyen, yürekleriyle bakan gencecik insanların birer birer ya da kitlesel olarak yok edildiği çıldırtan bir coğrafyanın tam ortasındayız. Acı neredeyse biz de oradayız. Ya da biz neredeysek acı da orada… Öyle ya da böyle, acı bir yolunu bulup bizleri parmak uçlarımızdan saç diplerimize