Dikmeden önce, çevresinde yakacak odun olmadığı için yarasından içeri elini daldırıp kırılmış kaburga kemiğini çıkaran ve onu ateşe attıktan sonra kendi kemiğiyle ısınmaya çalışan bir şövalyenin masalını okudum bu sabah. Sanırım hayatımda okuduğum en melankolik ve bir o kadar da trajikomik şeydi bu. Bir insanın kendi kemiğiyle ısınmaya çalışması, yanında odun kesecek bir dostun parlak yüzü ve bir baltanın kış güneşindeki parıltısının yokluğunun hissettirdiği yalnızlık, kemikten çıkan her küçük çıtırtıda biraz daha iyi anlaşılıyordu. Muazzamdı, tek kelimeyle. Neredeyse ağlayacağım.
Yetişkinler için yazılmış fantastik bir masaldı elbette bu. Okuduktan sonra kendimin de elimi göğsümden içeri daldırıp, göğüs kafesimin içine gömülü haldeki o damarlı, yakut zembereği çıkarıp ona bir süre bakma ve sesini dinleme isteğinin uyandığını fark ettim.
"Sanırım ağlamayı becerebildiğim ilk anda senin için ağlayacağım."
Sayfa 100Kitabı okudu
Güneş çıktı, gök masmavi, hafif bir rüzgar esiyor. Özlem içindeyim, konuşma özlemi içinde, özgürlük özlemi içinde. Oturup ağlayacağım nerdeyse. Patlayıvereceğim artık, burama geldi. Ağlamakla rahatlayacağımı bilsem ağlayacağım ama nerde? Öyle tedirgin, öyle huzursuzum ki, bir odadan bir odaya mekik dokuyorum. Pencere aralıklarından temiz hava almaya çalışıyorum sözümona. Kalbim küt küt atıyor, özlemlerimi ne zaman dindireceksin der gibi.
Sanırım, içimde bahar tomurcuklanıyor, bütün gövdemde adeta baharın kımıldadığını duyuyorum. Kendimi güç tutuyorum. Darmadağınım. Ne okuyabiliyor, ne çalışıyorum. Ben de bilmiyorum neyi özlediğimi.
Sayfa 155 - Türkiye İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
Sanırım ben de :(
Beni mahveden kötü insanlar yüzünden sonsuza dek ağlayacağım!
Sayfa 30 - Can YayınlarıKitabı okudu
Güneş çıktı, gök masmavi, hafif bir rüzgar esiyor. Özlem içindeyim, konuşma özlemi içinde, özgürlük özlemi içinde. Oturup ağlayacaktım neredeyse. Patlayıverecektim artık, burama geldi. Ağlamakla rahatlayacağımı bilsem ağlayacağım ama nerde? Öyle tedirgin, öyle huzursuzum ki, bir odadan bir odaya mekik dokuyorum. Pencere aralıklarından temiz hava almaya çalışıyorum sözümona. Kalbim küt küt atıyor, özlemlerimi ne zaman dindireceksin der gibi.
Sanırım, içimde bahar tomurcuklanıyor, bütün gövdemde adeta baharın kımıldandığını duyuyorum. Kendimi güç tutuyorum. Darmadağınım, ne okuyabiliyor ne çalışıyorum. Ben de bilmiyorum neyi özlediğimi.
Sayfa 155 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
"Kimin için ağlayacağım bilmiyorum ama..." dedi fısıltıyla karışık "Sanırım ağlamayı becerebildiğim ilk anda senin için ağlayacağım."
Sayfa 100 - Epsilon yayınlarıKitabı okudu