Göçmen Kuşuma
Sayarım sayarım geçmez mi bu zaman,
Uyandım yine aynı duyguların içindeyim.
Beni her gün misafir eden tanımadık yüzler
Gelip geçmiş nice insan izleri duvarda.
Dile gelse de anlatsa bu dört köşe duvar
Hangi hayatlara, acılara dostluk ettiğini
Ben gelemem dile, gözlerim anlatır hislerimi
Bilen bilir beni, okur yuzumdeki her mimiğin
her çizginin anlamını, sevgimi.
Zor gelir bir parçası olduklarına sarılıp bırakmak.
En zorudur onlar ağlarken ağlayamamak,
Gidişleriyle çıkar yüzümdeki mutluluk maskesi
Seni sarıp sarmalayan yarım saatlik mutluluk
Uçuverir, seni kanadı kırık bir kuş gibi bırakır
Dört duvar arasında sen ve yalnızlığını baş başa.
Atar atar durursun tüm yaşanmişlıkları içine
Bir sonraki buluşmaya tekrar canlanıcağı ana kadar saklı tutarsın, kapalı bir kutu gibi...
~H.E' den M.E 'ye
Ağlamak ne büyük nimetmiş meğer... Ağlayamamak ne büyük keder...
Dante cehennemi anlayamamış dostum. Cehennem hatıraların küllenmesi, ümitlerin susması. Cehennem haykıramamak, ağlayamamak.
Cemil Meriç
“Ağlamak kötü bir şey mi?
Ağlamak hiçbir zaman kötü değildir.” Dedi ağlayamamak aslında kötü olan bir duyguyu dışa vuramamak.
Sayfa 68Kitabı okudu
