Kaçtım yollarından, korkak dedin
Yaktım ah mevsimleri senin için
Derinden mezarımı kazıverdin..
Çöllerin gecesinden geldim sana yorgunum
Ey aşkımın aşkı, sürgünlüğümün sılası
Beni benden yakın bilen, sustuğum aşikâr Züleyha
Ey mukabil vasfınca kendimi gördüğüm ayna
Gözlerinde, sözün bitmediğini gördüğüm bulut gözlü
Sen artık sen değilsin, ben artık ben değilim efendim
Ben ki kuyulara alışkın Yûsuf'um
Hiçbir kuyuda Züleyha'nın
Metin Kemal Kahraman - Deniz Koydum Adını
nerde kendini bilmez cocuklar,
bir sabah oylece cekip gittiler,
cinladi alki$lar kor sokaklarda,
yankisi kime kaldi?
deniz koydum adini,
kederi bende kaldi,
uzak koyler kurdum birbirine,
Vazgeçtim
Vazgeçtim seni sevmekten
Öyle ulu orta sevmekten de
Kuytu köşelerde sevmekten de
Yalnız kalıp seni sevmekten de vazgeçtim
Aklımdan da vazgeçtim
Deli diyorlar bana varsın desinler
Oysa ki kalbimi açmıştım sana
Sen ise tenleri sevdin
Ruhları değil
Hoş, sendeki de ruh değil
Kalbimin en ince teline dokunsan
Bin ah işitirdin
Meselenin sevgi değil maddiyat olduğunu söyledin
Sanki zenginleri fakirlerin üzerinden geçindiren bendim
Adaletsiz bir dünyada sevgi besledim
Karaciğerim de yağlandı obez oldu sevgim
En sonunda vefat etti
Hiçbir din kabul etmedi bu sevgiyi
Ne camiye götürebildim cesedi ne kiliseye ne havraya
Yaktım hepsini bir kül tablasında
Yazan: Uğur Kaplan
Bir damla suydum ben. O kadar yandım ki... Umrumda olan pek bir şey kalmadı ve umrumda olmayanlar çoğaldı. Neticede bırakarak tüm ağırlığımı buhar olup havaya karıştım. Gereksiz ağırlıklarım kalmadı artık daha hafif yaşamım.
Yine en şefkatlisinden boşvermişlik kahvesi yaptım kendime ve bir mum yaktım kendimi dışardan da görebilmek için. Saatlerce ama aralıklı olarak o muma baktım. Kendimi içerden görmeye o denli alışmıştım ki kendi yanışıma "ah"larken başkalarını aydınlattığıma mutlu olmaya fırsat bulamamıştım. Ve mum ışık vermez ya dibine; kendine... O yüzden nerede yanan başka bir insan var, onları yolumda ışık olarak taşırım. En karanlık yolları ben hep böyle aşarım.
Başkaları için bir yıldız olarak yaşarım, budur benim parlayışım. Türümdeki temas ettiğim her bireyin kendini bulması ve kendilerini gerçekleştirmesi adına var olan bir yıldızım; kişisel menkıbe ya da adanmışlık da diyebiliriz adına. Adanmak... Belki de Tanrı tarafından, Tanrı'nın kendine adadığı bir armağanım.
G҉ E҉ C҉ E҉