Ah, beni kimler vurdu da tek laf etmedim
Gök ayağımdan kaydı da idrak etmedim
Güzlerce sevmeye muhtaç oldum, hiç inkar etmedim
Sevdim, sevdiklerim düşman oldu da isyan etmedim
Yaktım, beni kirlettim
Göz çukurlarım karardı dünya
Hep gönlümü kirlettim
Hep kusurlarım kazandı dünya
8 Nisan
Değerli Varvara Alekseyevna,
Dün çok mutluydum, inanılmaz derecede mutluydum! Demek hayatınızda bir kerecik olsun benim istediğim şeyi yaptınız, inatçı kızım. Akşam sekiz civarında uyandım -bilirsiniz işten dönünce bir-iki saat kestirmeyi severim- bir mum yaktım, bir kâğıt buldum, tam kalemimi açarken birden kafamı kaldırdim, kalbim hop etti! Demek zaval ı kalbimin ne istediğini anladınız! Penceredeki perdenin bir ucunu kıvırıp kınaçiçeği saksısına sıkıştırmışsınız, tıpkı o gün yapmanızı istediğim biçim-" de. Bir an için küçük yüzünüzü pencerede gördüğümü hayal ettim. Küçük odanızdan bana bakıyor, beni düşünüyordunuz. Ah benim güvercinim, sizin güzel yüzünüzü seçemediğime nasıl üzüldüm. Ben de bir zamanlar iyi görürdüm! Yaşlılık şaka değil yavrucuğum! Şimdi bile gözlerim bulanık görüyor. Akşam çalışınca ertesi sabah gözlerim kan çanağı gibi oluyor, yaşanyor. Đnsan içine çıkamıyorum. Ama sizin sevgi dolu gülümsemeniz hayalimde ışıldıyor meleğim. Sizi öptüğüm zaman hissettiklerimi yine kalbimde duydum.
Ali Tekintüre
Unutamazsın
Karanlık çökünce sokağımıza,
Köşede ben varım unutamazsın.
O mutlu günler hep gelir aklıma,
Sen beni ömrünce unutamazsın.
Mektupları yırtıp attım diyelim,
Resimleri yırtıp yaktım diyelim.
Bir mazi var olup nasıl sileyim,
Sen beni ömrünce unutamazsın.
Ah edip adını her anışımda,
Bir aşık misali her yanışımda.
O mutlu günler hep gelir aklıma,
Sen beni ömrünce unutamazsın.
"O güne dek yazdığım tüm şiirleri yaktım."
Ah! Kalbime bir hançer saplanmıştı sanki. Saklamaya çalıştım ama..
Sayfa 134Kitabı okudu
Gözlerimdeki ışığı kaybettim
Geçmişi yaktım geleceğimi kaybettim
Ah umutlarım
Ah sevdam
Ben yare inancımı kaybettim
Adını kalemden, defterden sakındığım yardan vazgeçtim
Beni yakan hardan geçtim
Ben o yardan vazgeçtim
Rabia Güler
Hicrân rüzgârıyım; alevden tahtım
Benliğim hasretle büyüyen bebek
Kerem'i Aslı'nın 'âh'ına yaktım
Kanatlarım ateş saçan kelebek
Nurullah Genç
tutarak kendime ellerim sende suyu eledim suyu kendime zerk ettim neredeydim sana vermeden önce deniz kabuğu taş lahit asya ah asya kara kum elledim dinledim asya hiç konuşmadan yüzyıllar boyu artık yeter kara toprağım seni dinledim elimi kestim kırık mavi camlarla güneşe baktım girdim koynuna tenimi yaktım ve denize aktım yalanlarını tanıdım asya tenime zevk ettim ki yalancılarının suretlerine çocuklarımı attım ganimet toplar gibi topladılar beni sudan bedenimi yağmaladım hayır asya hayır asla ağlamadım
