yıllarca gönlümde yaşadın
ah, aşk yüzünden hiç bilemedim
neydin sen
kimdin sen.
Ahh ki Ahh...
Rivayet odurki,
Deniz ve gökyüzü birbirini seven iki aşıktır. Ne kadar sevselerde aralarındaki uzaklıktan dolayı hiçbir zaman buluşamazlar.
Bir gün gökyüzü denizi çok özler ve ağlamaya başlar, gözyaşları çok sevdiği denizin tenine değer ve deniz sevgilisinin ağladığını teninde hisseder.
Elinden bişey gelmez ve kendini kıyılara vurmaya başlar.
Yağmur yağdığında denizin hırçınlaşması bu AŞK’ tan
Ah, uzaktan nazik görünen aşk
Nasıl da acımasız ve kaba denendiğinde!
Ah , sevgili Juliet
Neden böyle güzelsin hâlâ? Yoksa ele avuca sığmayan ölüm mü âşık oldu sana?
Sayfa 125 - RomeoKitabı okudu
Zât-ı pâkinledir ey Hazret-i Sultân-ı semâ
Şeref-i dâire-i mecma-ı dîvân-ı semâ
Yeridir mahşer-i ervâh-ı mücerred olsa
Çünki cevlân-geh-i rûhun ola meydân-ı semâ
Böyle bir meclis-i pür-mâide-i şevk içre
Yaraşır rûh-ı Halil’in ola mihmân-ı semâ
Dâğ-ı uşşâk gül-i ravza-i aşk-ı ezelî
Dûd-ı âh-ı fukarâ sünbül-i bûstân-ı semâ
Kereminden umulur Ârif’i mahşerde dahi
Edesin dâhil-i cemiyyet-i yârân-ı semâ
Ârifî Ahmed Dede, Peçevîzâde (ö. 1137/1724)
Ah! Bu yarım kalan çünküler bana ne kadar şeyler kaybettirdi.
