"Gazze’de şehitlerin getirildiği çadırda tek başına kalan üç aylık bir bebek. Çadırdaki diğer şehitler aileleri veya tanıdıkları tarafından teslim alındı. Ancak bu bebeği tanıyıp alan çıkmadı. Annesi, babası ve akrabaları hayatta mı bilinmiyor. Gazze’de durum bu."
"Ah bebem
Rüzgâr saçlı bebem
Bilsen insanların hâlini bir
Bu kara yalnızlıkta körelen
Işık benimdir."
Makus bir akşamcı gibiyim,
Şarabıma eşlik eder gecelerim
Sol yanım gibi eksiliyor şişelerim.
Dolmuyor bana bıraktığın günlerim.
Ve güzel gözükmüyor aynada seyrettiğim
Ah bilsen, sesini okşamayı nasıl özledim
Hatıralarımızı siliyor kahpe zihnim
Tanrım, sensiz eve nasıl girerim!
Sahi ben haram gecelerde,
Yarım kalan kadehler miyim?
-Kübra Nur Gümüş
kapmada başarılı kaçmada yaralı bir aç gibi
uzanırken hayatın doludizgin damarlarına,
seni özlemenin uzun bir cümle olduğu bu kısa satırda
evet evet, mektubunu yeni açmış okuyucular için
tekrar tekrar yazmak seni özleyebilmeyi kısaca defalarca bu satırda
-ki ah bir bilsen ameliyatla aldıramadığım bu hissi,
bu hissin ardında bıraktığı tanrısal sisi-
ve aynı satırla kesip atmak yüzük parmaklarını tüm yeryüzünden..
kesip yanına bir de yanmış bir orman iliştirip
resmi sevişmene paketleyip göndermek bir gece sana..
yolları tıkalı itfaiye araçlarınca..
Cemal Süreya
Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara içinde kalsın dizlerim; yüreğim kadar acımaz nasıl olsa.
Şems-i Tebrizi
Düzenim bozulur,
Hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme.
KARŞI EVİN ANNESİ.
Sen iki ters bir düz kırgınlıklar örerken beş numara şişle
Yumuşacık kakaolu kekler yapardı karşı evin annesi
İmrenirdim
Mutfağındaki eksik malzemeden bihaber
Tepeleme dolu kızgınlıklar yüklerdim dişlerimin arasına
Bilmezdim anne
Karşı evin babasında bitermiş iş
Bunu görmezdim
Hep başın ağrırdı
Başın, hep ağrırdı
Sırf bu yüzden bile bazı
Bana Kelimeler Ver
Bir pazar yeri karmaşasında götürüyorum hayatı. Götürebiliyor muyum ? Yok hayır, bilmiyorum. Bu yazıyı neden bu gün yazıyorum ? Çok önce yazmalıydım çook. Pazarcılık yaptığımız yıllarda. Sabah güneş doğmadan uyanıp yollara nasıl düştüğümüzü, soğukta titreye titreye açılan tezgahları, bir annenin merhametli yorganı gibi üzerimize açtığımız