Ah bu bekleyişler.... - 1000Kitap

...bir gözyaşı bir tebessüm...

136 syf.

Not rated

Read in 3 days

Ah Toprak Ana.. Ah Tolganay... Aliman ve Canbolat... Diyeceklerim bu kadar... Ve diğerleri... Savaş yüzünden bütün erkeklerin yitirilmesi, boşa çıkan umutlar... Açlık, sefalet, cepheden gelen ölüm haberleri... Umutsuz bekleyişler... Zamansız ayrılık ve gözyaşı...

Toprak AnaCengiz Aytmatov · Ötüken Neşriyat · 202262.2k okunma

Menice

@menicekzn·

276 syf.

· Kitabı okudu

Not rated

Liked

Read in 8 days

Hayatımda ilk defa yarına ümitle bakıyorum, içimden bir ses durmadan, “Bir gün her şey düzelecek,” diyor. Evet; bir gün her şey düzelecek, buna inanıyorum artık. Bu dev çaresizlikler, bu kahırlı özlemler bir gün yerlerini mutlu bir beraberliğe bırakacaklar. Ah Ümit Yaşar keşke seninle daha önce tanışsaydım. Seninle aşık oldum, seninle terk edildim, terk ettim ve umutlu bekleyişler içerisine girdim. Aşık olduğun kadınlara aşık ettin beni. Senin gözünden aşk ne de güzel şeymiş. Öyle yoğun duyguları hissettirdin ki bana duygularımı ifade etmeme yardımcı oldun. İçimde nice birikmiş her şeyi yazıya dökmüşsün, tercüman olmuşsun. Yazarım diline gelecek olursak sade ve akıcı bir dil kullandı. Okurken akıyor resmen ama ben sindire sindire okumak istedim. Çünkü asla bitirmek istemediğim bir kitaptı ama bitti o da her şey gibi. Keyifli okumalar:)

Aşka Dair NesirlerÜmit Yaşar Oğuzcan · Everest Yayınları · 20217.1k okunma

Reklam

•Aysel Ekinci

@ayselekinci·

Göğsümde Sensizliğin acısıyla uyandım bu sabah.... Elimi boşluğa uzattığım o an Ruhum, Bir kez daha sıyrıldı tenimden... Üşüyordum... İçim yanarken hem de... İçin için yanarken... Yağmurlar yağıyordu içime yağmur gözlerinden... Seni beklerken geçiyor günlerim... Ah o uzun bekleyişler... Sonu olmayan bir karanlığa hapsolmuş yollarım... Sigaramın közüyle aydınlanıyor şimdi... Her bir nefesimde Dumanı süzülüyor içime yavaş yavaş... Acıyı hissetmiyorum artık... En kötüsü de buydu sanırım... Acımıyorsa artık insanın canı... Emin olamaz ki yaşadığından...

berra

@1sanatsepet·

163 syf.

· Kitabı okudu

10/10 puan verdi

Read in 30 hours

(spoiler içerir) ah raif! ah maria puder! yaşıyormuş gibi yaptığınız koskoca ömrünüzdeki o kısacık aşk... aranızdaki mesafelere rağmen devam eden o kısacık ama imrenilesi aşk... kitapta her şey o kadar mükemmel anlatılmış ki tek bir yoruma bile gerek yok. ama bu kitap hakkında bir şeyler yazmasam okurken geçirdiğim saatlere ihanet etmiş gibi hissedeceğim. aslında sabahattin ali, kitabın ilk sayfalarında 'dünyanın en basit, en zavallı, hatta en ahmak adamı bile, insanı hayretten hayrete düşürecek ne müthiş ve karışık bir ruha maliktir!..' diyerek bize o sıradan ve ruhsuz görünen raif efendi'nin ruhunun güzelliğini göstermiş bize. gençlik yıllarında insanlardan beklentisi olmayan, kendini kitaplarda bulmuş biri raif efendi. böyle biriyken görüyor kürk mantolu madonnasını. o portrenin büyüsüne o kadar kapılıyor ki portreyi izlemeye gittiği her günde maira puder'in yanında olduğunu bile fark edemiyor. uzun süreli arayışlar, bekleyişler sonunda tanışıyor ruhunu bulduğu kadınla ve yaşadığını hissetmeye başlıyor. dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, kendisinin bir de ruhu olduğunu öğreniyor maira puder ile birlikteyken. fakat bazı zorundalıklar, araya giren mesafeler ve mektupların kesilmesi sonucunda raif efendi yine dönüyor eski beklentisiz, ruhsuz haline. ve sadece yaşıyor. hissetmeden...

Kürk Mantolu MadonnaSabahattin Ali · Yapı Kredi Yayınları · 2021317.8k okunma

Layezal ރ

@Leylizah·

Göğsümde Sensizliğin acısıyla uyandım bu sabah.... Elimi boşluğa uzattığım o an Ruhum, Bir kez daha sıyrıldı tenimden... Üşüyordum... İçim yanarken hem de... İçin için yanarken... Yağmurlar yağıyordu içime yağmur gözlerinden... Seni beklerken geçiyor günlerim... Ah o uzun bekleyişler... Sonu olmayan bir karanlığa hapsolmuş yollarım Sigaramın közüyle aydınlanıyor şimdi... Her bir nefesimde Dumanı süzülüyor içime yavaş yavaş... Acıyı hissetmiyorum artık... En kötüsü de buydu sanırım... Acımıyorsa artık insanın canı... Emin olamaz ki yaşadığından... Murat Karpat

Layezal ރ

@Leylizah·

Göğsümde Sensizliğin acısıyla uyandım bu sabah.... Elimi boşluğa uzattığım o an Ruhum, Bir kez daha sıyrıldı tenimden... Üşüyordum... İçim yanarken hem de... İçin için yanarken... Yağmurlar yağıyordu içime yağmur gözlerinden... Seni beklerken geçiyor günlerim... Ah o uzun bekleyişler... Sonu olmayan bir karanlığa hapsolmuş yollarım Sigaramın közüyle aydınlanıyor şimdi... Her bir nefesimde Dumanı süzülüyor içime yavaş yavaş... Acıyı hissetmiyorum artık... En kötüsü de buydu sanırım... Acımıyorsa artık insanın canı... Emin olamaz ki yaşadığından... Murat Karpat

Reklam

Geri 13 İleri

29 öğeden 11 ile 20 arasındakiler gösteriliyor.