LAMİYAN
Aslında gözlerinde takılı kaldım,
Bir telâffuzla dudaklarında bağlandım.
Ümidim öyle kalbin, göğsüne akar,
Aşk ile boğuldum fotoğraflarında...
Bilmiyorum ki bunca güzelliğinin sebebi ne?
Ne kasıtla alır başını dudakların yumuşakça.
Ah!.. Anneciğim! Anneciğim! Gönlüme niçin bu kadar iyilik verdin? Fikrimi niçin bu kadar açtın? Şimdi kızını görsen okuttuğuna pişman olurdun.
Benim gönlüm öyle büyük büyük duygulara nasıl dayansın? Benim beynim öyle geniş geniş düşüncelere nasıl tahammül etsin ?
Ah benim deli gönlüm ne varda bu kadar bağlandın kalıcı olmayan bu dünyaya bu sevdaya
Kaside
Ey vefasız hain-ü bi emn ü bi-aman felek
Vey hata-perver bela-bahş-u kaza-gerdan felek
Husrev i sahib-zamanlar kanın içen zulm ile
Pür-sitem pür-mihnet-ü pür-derd-ü pür-efgan felek
Sensin ahir tahtını veren Süleyman-ın yele
Mülk-i abadin mülukün eyleyen viran felek
Yedi yıl Eyyub’e derd-ü renç-ü gam yoldaş idüb
Nuh’a öz kendu tenurundan veren
Tahir Palalı - Ahu Figan Dilber (Pervaz)
youtu.be/BP6happTfLw
Ah u figan dilber senin elinden
Hasretin bağrımı ezdi eziyor
öldür kurtulayım tatlı dilinden
Firkatin bağrımı ezdi eziyor
Kaşların karası nutkumu bağlar
Hasretin canımı dağladı dağlar
Kimisi gülüyor kimisi ağlar
Kimisi yolundan azdı azıyor
Sensiz durmaz ey yar içerim yanar
Her beni görenler divane sanar
Gece gündüz durmaz kadehler sunar
Gülüm saki şerbet süzdü süzüyor
Zülfün kemendiyle asıldım dara
Düşmüşüm dertlere bilmem ne çare
Gözüm ister tende canım apara
Ellerim fetvası yazdı yazıyor
Uzakta ararken yakında buldum
Hamdolsun gönlümün pasını sildim
Usandım fenadan gerçeğe geldim
Gönlüm bu dünyadan bezdi beziyor
Naciye Sultan'ın Enver Paşa'ya yazdığı, 1919, 2 Kânûnısânî [Ocak]
336 (1920), 14 Kânûnısânî 336 (1920) tarihli mektuplarda:
“Bana gel diyorsun, fakat düşünmüyorsun ki, yaşadığım
muhit eski İstanbul değil. Bir cehennemdir. Muhakkar, metruk
bir kadının yardımcısı Allah'tan başka kimse olamaz. Zamanında
bana tapan insanlar, şimdi beni tarassutla
