Frédéric Gros "un Yürümenin Felsefesi Kitabından:
Yokluk hissetmeyen kişi zengindir .
İşte biz, iki ayağı üstünde hareket eden, büyük ağaçlar arasındaki katıksız güç ve haykırıştan ibaret bir hayvanız.
Sessizlik, ekseriyetle, karşılaştığım insanlardan daha fazla şey öğretiyor bana. #HenryDavidThoreau
Aslında bizi yalnızlığa
Kimin için?.
Meyve ağaçlarına bakalım mesela... Yakut küpeleri gibi dallarında onbinlerce kirazın gülümsediği kirazlara, tatlı armut ağaçlarına, mis kokulu elmalara, iştah açıcı eriklere, insanı mutlu eden incir ağaçlarına, nar ağaçlarına güzel badem ağaçlarına bakalım...
Neden meyveler bu kadar çok? Neden bu kadar lezzetli, neden böylesine mis kokulu,
Sayfa 159Kitabı okudu
Yeniden Kendi Şehrimde
En uzun günüydü ömrümün
sürgün, kamaşan bir arzuyla
her yanım karmakarış
yıllar ve yıllar ve yıllar sonra kendi şehrimde
yeniden yazmaya başladığım şu gün...
...
Bir yanı unutulmuş bir yanı taşkın
bir yanı bastırılmış bir yanı biçkin
düşlerimle boğuşarak uyandım
ve boğulurcasına kendi karanlığımda
saatlerce dolaşıp durdum şehri..
...Bu şehir
Gece Şarkısı
Gece oldu, şimdi daha yüksek sesle konuşur tüm çağıldayan pınarlar. Benim ruhum da çağıldayan bir pınar. Gece oldu, şimdi yeni uyanır âşıkların şarkıları. Benim ruhum da bir âşığın şarkısı.
İçimde dindirilmemiş, dindirilemeyen bir şey var; sesini yükseltmek istiyor. İçimde bir aşk hevesi var aşkın dilini konuşan.
Işığım ben; ah, keşke gece olsam!
