Uzun bir dize dayardi hayat her sabah karnima
Şiir için düelloya gelmiş bir sevgili gibi,
Sorardı :
Daha yazacak mısın?
Hayır derdim,
Artık yazmayacağım.
Ama şöyle denir :
Kılıç çeken kılıçla ölür.
Ama şöyle denir :
Kaderden kaçınılmaz
Ama yazgısını yaldızlı cokomel kağıtları gibi
Tirnaklarıyla düzeltemiyor insan.
Yıllarca biriktirdim
Rengarenk cokomel kâğıtlarını kitap aralarında.
Aşık olduğunda,
Çikolata kokardi kırmızı yazgim.
Hayatıma hayat diyemem artık.
Sarı yazgim her sonbahar onu
Biraz daha fazla, ömür yaptı.
Maviye de, yeşile de dili dönmez ömrümüm artık.
Kara yazgımı şimdi kim bilir
Hangi kitabın arasında sakliyorsun Tanrım?
Ah... dedim sonra
Ah!
Emekçi kadınlar günümüz kutlu olsun
1-
Bir ilaç içsem bari diye düşündüm,
Biraz kolonya sürünsem,
Ferahlasam, pencereyi açsam.
Şöyle bir şey yazdım sonra:
Yağmur, çamurlu bir elbise dikiyor şehre
Sıkılıyoruz hepimiz bu çamurlu giysinin içinde.
Berbattı,
Bir ilaç içsem bari diye düşündüm,
Biraz kolonya sürünsem,
Ferahlasam, pencereyi açsam.
Şöyle bir şey yazdım sonra:
Yağmur, çamurlu bir elbise dikiyor şehre
Sıkılıyoruz hepimiz bu çamurlu giysinin içinde.
Berbattı,
Bir şiire böyle başlanmazdı.
İç ses diye söylendim,
Ardından Yıldırım Gürses...
Aptal aptal güldüm bir de buna.
Ayşecik
