Ah, öğretmenim, neredesin? Yalvarırım, çabuk gel! Seni özledik,
öğretmenim. Duyuyor musun beni? Seni özledik!
Canım Düyşen ve küçük pırıltısı Altınay..
"Benim çağıl çağıl akan derem! Sen öyle akıllı bir kızsın ki! Ah, seni kente bir yollayabilsem! Nasıl büyük bir insan olacağını ben biliyorum."
Sayfa 35Kitabı okudu
Düyşen'den Altınay'a :"Benim çağıl çağıl akan derem! Sen öyle akıllı bir kızsın ki! Ah, seni kente bir yollayabilsem! Nasıl büyük bir insan olacağını ben biliyorum."
Sayfa 35Kitabı okudu
Öğretmen-Öğrenci Muhabbeti
.
(...) Sevindiğimi anlayan [öğretmenim] Düyşen yüzüme tatlı bir ifadeyle baktı.
“Benim çağıl çağıl akan derem! Sen öyle akıllı bir kızsın ki! Ah, seni kente bir yollayabilsem! Nasıl büyük bir insan olacağını ben biliyorum.”
.
Sayfa 35 - Nora Kitap, Aralık 2020, Türkçeleştiren: Mehmet ÖzgülKitabı okudu
"Birinin şu tepede işe yaramaz bir tavlası
vardı. Düyşen orasını okul yapıp çocukları
okuttu. Okula benzer bir yeri yoktu ya, adı
okuldu işte. Ah, bilemezsin, o ne devirdi
öyle!"
Sayfa 9 - Nora Kitap, 2017Kitabı okudu
Ah anılarım :)
Gençliğinin anılarına dalmıştı; hani türkülerde söylenir: en yüce tepeden bile çağırsanız artık size dönmeyecek olan gençliğin anılarına ...
'Tokol' ikinci karı demek. Ah, nasıl tiksiniyorum bu kelimeden! Kumaydım. Hangi kokuşmuş, çürümüş çağda yaratmışlardı bu kumalığı? Kim yaratmıştı? Kuma olmaktan, insanın ruhuyla, bedeniyle tutsak olmasından daha küçültücü şey var mı dünyada?
Zavallı kadınlar, mezarlarınızdan kalkın! Kızlıkları ellerinden zorla alınmış kadınların, aşağılanmış kadınların ruhları, kalkın! Kalkın, kötü dünyaları, pis dünyaları titretin! Ben çağırıyorum sizi, ben, sonuncunuz! Ben, başkaldıran kuma!
Varlık YayınlarıKitabı okudu
Düyşen Öğretmenin Emeli
.
(...) Sevindiğimi anlayan [öğretmenim] Düyşen yüzüme tatlı bir ifadeyle baktı.
“Benim çağıl çağıl akan derem! Sen öyle akıllı bir kızsın ki! Ah, seni kente bir yollayabilsem! Nasıl büyük bir insan olacağını ben biliyorum.”
.
Sayfa 35 - Nora Kitap, Aralık 2020, Türkçeleştiren: Mehmet ÖzgülKitabı okudu
Ah, dere, diye fısıldadım, şu üç günün bütün kirini, bütün kötülüğünü götür gövdemden... Kendin gibi temiz yap beni.
Bizim için değerli anılar taşıyan yerlerde ayak izlerimiz niye silinir? Niye kalmaz? Duyşen'le birlikte indiğimiz o dağ yolunu bulabilseydim, kendimi yere atar, öğretmenimin ayak izlerini öperdim. O dağ yolu, dünyanın bütün yollarından daha değerlidir benim için. O güne, o yola, beni ışığa, taze umutlara götüren o dağ yoluna şükürler olsun... O gün parıldayan güneşe, toprağa şükürler olsun...
Sayfa 137
-ah!O sabah güneşinin,dumanlı daglari,kiragiyla ıslanmış yoncalarin resmini yapabilseydim.