Mendilimde Kan Sesleri
Her yere yetişilir
Hiçbir şeye geç kalınmaz ama
Çocuğum beni bağışla
Ahmet Abi sen de bağışla
Boynu bükük duruyorsam eğer
İçimden öyle geldiği için değil
Ama hiç değil
Ah güzel Ahmet abim benim
İnsan yaşadığı yere benzer
O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer
Suyunda yüzen balığa
Toprağını iten çiçeğe
Beraat
yuvarlanır şu dağdan düşen kar
bir kunduz iner, çığ büyür
dizime bir ilmek daha atar
gömer seninle birlikte tarihi,
geçen zaman
ah o gözleri görenin vay haline düşer kuyuya
geçmişiyle tokalaşanın, hayatla başlar şakası
yuvası tecrit olan bir mahkumun yakarışı
sadece bir günlüğüne kelebek olmak
hangimizin karşısındasın ey hayat
gübreyi doğuracak yağmur
hangi otlara karşı?
kavuşmaya,
alışık olmadık biraz da akışkan anlamlar yüklemek gerek
belki sayabiliriz yalnızlığını,
kumun!
o sıra sürtünüp de geçer kokun burnumdan
düş kurmak mühürsüz bir beraat kararıdır öyle değil mi?
sayha develi
“Kalp dediğin bilir imkansızlık şiirini..
Bilirde..Ya gözlerim?..En yaralı yerim benim..
Gözlerim gözlerinsiz kalınca ben sabahı nasıl ederim..
Kararmazmı bütün dünya bi ömür..
Ya nasıl öğretiyim sendeki imkansızlığımı ellerime?
Bi an bile kavuşamayan ellerimiz nasılda yıkmakta bunca şeyi ne tuhaf!
Oysa benim başım en çok senin göğsüne yakışırdı..
Başım ki tam omzuna yatmalıktı!
Ben artık bu yetim başla hiç bir hayale ağlayamam..
Sonra boynum.. ki dalından düşen bi yaprak..
Mevsimsiz sürgün yedim
Senden ayrı bi ömre doğmak
İnsan yalnız kalbiyle sevmezki unutmaya ilk ordan başlasın..
Unutmak kör kuyu…Dipsiz karanlık..
ah ah nereden başlamalı unutmaya seni bilmem ki senden başladım unutmaya kendimi
desem ki; ne aşk ne imkansızlık ne ayrılık
olmak istemişte olamamış bir erik sancısı bizim ki.
(Hiç bir şiiri okurken,bu kadar etkilenmemiştim ben...)
Şair Deniz İnan’ın " Karşı evin annesi " isimli şiiri 2019 yılında Avrupa ’da en iyi Türk Şiiri ödülünü almıştır.
-----------------------------------------------------
KARŞI EVİN ANNESİ
Sen iki ters bir düz kırgınlıklar örerken beş numara şişle
Yumuşacık kakaolu kekler yapardı
kentsel dönüşememeler
Öyle yalın söylemeliyim ki bunu, hiçbir kelime dargın kalmasın bana.. Çünkü bilmeyenler, bilmesin bilinecekliği.. derken içimizdeki çocuk, ismi emmâre, bizi lokma görür de çiğnerse..? Yok olup gidersek ölmek varken.. Rabbim... Esirge, bağışla.. Bizi esirge... Bizden esirgeme... Âmin.
Kaçıyor muyum acaba yine? Ermiş değilim ya? Nereden geliyor bu