Eşsiz yıldıza…”
Geceler ecel gibi çöküyor üzerime, ölüm sessizliğine bürünüyorum
Ne olur konuş benimle Hümeyrâ…
Çaresiz bir ateş oluyorsun, yanıyorsun yüreğimde
Kal da diyemiyorum, git de
Ama sen gitme, anla gözlerimden
AH ULAN SEVDA
ah ulan sevda
bugün yüreğimin
derme çatma
çekmecelerinden
döküldün
öyle böyle değil
Ah eskiler...
Eskiden sevmek uğrunda ölebilmek demekti
Bundandır sevdalı sevdiğini
"-Kurban olduğum..." diye severdi.
Ah bir dost ! Eskiler dostluğun sudan ve ateşten daha zorunlu ve daha tatlı olduğunu söylerler , ne doğru değil mi ..
ÖLMESEM DE GÖMÜLMEK İSTERİM GÖZLERİNE
İnsan neyi kaybetmiş, arıyor bu dünyada?
Bir tek zatını görür garip adam aynada!
İşlenmiş yanaklara yaşlar dünden bu yana.
Ölmesem de gömülmek isterim gözlerine.
Tırnaklarla kazımış eskiler bu yolları.
Demirden ayrılıklar örmüş parmaklıkları.
Canın derinlerine çeksen de iblis yayı.
Ölmesem de gömülmek isterim gözlerine.
Zerre kürreye küskün çölleşen dimağımda.
Bir lacivert düş örter yüzümü yatağımda.
Fevc fevc karanlıklaşır kumrular kulağımda.
Ölmesem de gömülmek isterdim gözlerine
Ah Defnenaz, mecburum ömrü böyle sürmeye.
Ateşlere gark ettim okyanusu elimle.
Defne kokularından korku kaldı geriye.
Ölmesem de gömülmek isterim gözlerine.
Baranî şu cihanda bir dem görmedin rahat.
Ölüler diyarında kemik hissiyat kat kat.
Bu kadim sırdaşından farkında mı kainat?
Ölmesem de gömülmek isterdim gözlerine.
MUHAMMET BARAN ASLAN
eski yazıda "elif" harfiyle “güzel he”nin yanyana getirilmesiyle oluşturulan kombinasyondur. elif'ten sonra gelen "güzel he" biçim itibariyle noktayı andırdığı için "elifim noktalandı." denir ve bu, mecazen "neşem kedere döndü" demektir. çünkü "elif" , ince uzun haliyle "serbestlik ve güzelliği, "güzel he" ise "büklümlülüğüyle sıkıntı ve çöküşü ifade eder. iki harf birleşince acı sese dönüşür ve "âh!’ feryadı ortaya çıkar. Ne güzel demiş eskiler sonra almış bir türküye koymuşlar dilden dile dolanmış anlamda saklı zariflik. Dilde acı gönülde gam olmuş vesselam.
...elif'im noktalandı
az derdim çokçalandı...