Bir zamanlar, adamın biri, her gün iki somun ekmeğim olsa keşke, ama hiç çalışmasam, serazad dolansam ya da miskin miskin uyusam, dermiş. Hem şu dünyanın nimetleri ne de lezzetli, âh bir de çalışmak olmasa, dermiş.
Fakat söz bu malûm; ağızdan çıkan her söz, dua kisvesindedir. Nitekim günlerden bir gün, hiç de dahli olmamasına rağmen, ismi adi bir suça karışmış zavallının. Zabitler gelmişler, derdest ederek bizimkini, biraz dayakla ve biraz da söverek zindana atmışlar.
Fakat zindanda her sabah bir somun ekmek ve akşam da bir somun ekmek olmak üzere iki öğün yemek vermişler!
Niyazı kabul olmuş bedbaht adamın. Fakat hürriyetinden, gökyüzünden, elindekilerden olmuş. Feridüddin Attâr bu hususta, "Her insanın nasibi hayali kadardır" der. Aslına bakarsanız hayaller muhakkak gerçekleşiyor. Fakat hayırlısını istemek gerek. Zira bir şeyi dilerken ona kavuşmak var, ama elindekilerden olmak da var.
"Neyi istediğini bilmelisin."
Ah bu rüyalar... Ah bu hayaller... Onlar da olmasa geçer mi zaman çekilir mi hayat? Çocuk dünyamda en çok görmek istediğim annemle rüya da bile olsa kavuşmak güzeldi bir de sonu ayrılık olmasa... Hayırdır inşallah! Yine rüya görmüştüm. Annemi görmüştüm rüyamda. Uzun saçlarımı örüyor, saçıma kurdeleler takıyordu. Sonra da gelincik ve papatyaların arasında koşturduğumu gördüm. Anneciğim oturmuş çiçeklerden taç yapıyordu bana, sonra da o tacı başıma takıyordu. Nasıl da güzel olmuştu başımdaki taç. Annem bana sarılıyor, beni doyasıya öpüyor öpüyordu. Sonra elimi birden bırakıp gidiyordu.
bu velhamdulillah vessalatu vesselamu Ala rasulillahi Ah ah Şeytan insanları
boş boş hayaller L avutuyor boş kuruntularla onları oyalayıp duruyor
çölde yol alanlar zaman zaman serap görürler değil mi Onu gerçek zannederler
ve ümitle oraya doğru koşarlar Halbuki
bir hayalin peşinde koşturup dururlar geç anlarlar aynen onun gibi Şeytan
"Üzülme, bazen mecbur kalır insan."
