"Ah, alçakgönüllülük kadar aldatıcı bir şey olamaz, " dedi Darcy. " Öyle davranan biri genelde ya dikkatsizdir ya da dolaylı yoldan kendini övüyordur."
Ah! Ne ölmesi canım. Azıcık üşütmekten kimse ölmez.
“Teşekkür ederim, teşekkür ederim. Bilmek istediğim şey tam da buydu. Ah, karara bağlanmış ve açık şeyleri ne çok sevdiğimi bilseniz!”
Sayfa 473Kitabı okudu
Ödünç kitap veren bir kütüphanede insanların sahte değil, gerçek zevklerini görürsünüz ve "klasik" İngiliz romanlarının nasıl tamamen gözden düştüğünü anlayınca hayret edersiniz. Dickens'ı, Tackarey'i, Jane Austen'i, Trollope'u ve diğerlerini, ödünç kitap veren sıradan bir kütüphaneye koymanın faydası yoktur, kimse onları almaz. İnsanlar on dokuzuncu yüzyıla ait bir romanı görür görmez "Ah, ama bu eski," diyerek anında uzaklaşırlar.
Sayfa 16 - KapraKitabı okudu
"Ama güçlerim, bu konuda ne işe yarar? Ben böyle yeteneklerim olduğunu hissetmiyorum. Siz konuşurken içimde bana seslenen ya da harekete geçen hiçbir şey yok. Yanan bir ateş, hızlanan bir hayat, neşelenen ya da nasihat eden bir ses duyamıyorum. Ah, keşke size, zihnimin şu anda ışıksız bir zindana nasıl benzediğini gösterebilseydim, bu zindanda, derinlerde zincirlenmiş bir korku var; sizin beni yapamayacağım bir şeye ikna etmeniz korkusu!"
Sayfa 590
"Ah, boyun eğ!" deniyordu. "Onun ne kadar mutsuz olduğunu düşün, onun nasıl tehlikede olduğunu düşün, yalnız kaldığı zamanki durumuna bak, onun başına buyruk tabiatını hatırla, ümitsizliğin ardından gelen pervasızlığı düşün, onu teselli et, onu kurtar, onu sev, ona onu sevdiğini ve onun olacağını söyle. Dünya üzerinde kim seni umursuyor? Bu yaptığından kim incinir?"
Bunun cevabı da aynı şekilde kararlıydı: "Ben kendimi umursuyorum. Ne kadar yalnız, arkadaşsız, çaresizsem kendime o kadar saygı göstereceğim. Tanrı'nın koymuş olduğu ve insanın kutsadığı yasaya uyacağım. Aklım başımdayken ve şimdiki gibi delirmemişken kabul ettiğim ilkelere tutunacağım. Kanunlar ve ilkeler, insanı baştan çıkartan bir şeyin olmadığı zamanlar için değildir; onlar, ruhun ve bedenin bu ilkelerin ve kanunların katılığına karşı isyan ettikleri böyle zamanlar içindir; ne kadar katı olurlarsa olsun onlara saygı gösterilecektir. Eğer ben, işime geldiği için o yasalara ve ilkelere uymazsam onların ne değeri olur? Onların bir değeri var, ben hep böyle olduğuna inanmışımdır ve eğer buna şimdi inanmazsam bunun sebebi aklımı kaybetmiş olmamdır; gerçekten aklımı kaybetmiş bir durumdayım, damarlarımda ateş akıyor ve kalbim, atışlarını sayamayacağım kadar hızlı atıyor. Şu saatte elimde kalan şeyler, önceden edindiğim fikirler ve alınmış kararlardır; onların üstünde duracağım."
Sayfa 463
Bütün ümitlerim ölmüştü, Mısır toprağında ilk-doğanların başına gelen gibi sinsi bir lanet çarpmıştı beni. Daha dün ışıl ışıl parlayan kutsal dileklerime baktım; bir daha asla canlanamayacak, çıplak, soğuk ve morarmış cesetler gibi yatıyorlardı. Aşkıma baktım; efendime ait olan, onun yarattığı duyguya; tıpkı soğuk bir beşikte acı çeken bir çocuk gibi kalbimde ürperiyordu; acı ve hastalık onu ele geçirmişti ve Bay Rochester'in kollarına ulaşmayı isteyemez, onun göğsünde ısınamazdı. Ah, bir daha asla ona dönemezdi çünkü inancı kurumuş ve güveni yıkılmıştı! Bay Rochester artık benim için daha önce olduğu şey değildi çünkü o benim sandığım şey değildi. Ona ahlaksızlığı yakıştıramazdım; onun bana ihanet ettiğini söyleyemezdim ama artık ona lekesiz bir doğruluk atfedemiyordum ve onun huzurundan gitmem gerekiyordu; bunu gayet iyi algılıyordum. Ne zaman, nasıl, nereye; henüz bilemiyordum ama onun, beni acilen Thornfield'den göndereceğinden şüphem yoktu. Bana karşı gerçek bir sevgisinin olamadığı görülüyordu; bu sadece bir tutku nöbetiydi; o da engellendiğine göre artık beni istemezdi. Bundan böyle yoluna çıkmaktan bile korkmalıydım, benim görmek bile nefretini uyandırıyor olmalıydı. Ah, gözlerim nasıl da kör olmuştu! Nasıl da zayıf davranmıştım!
Sayfa 432
"Ah, kendileri üzülmeyenlerin çaba göstermekten dem vurması kolay tabii!"
Ah bu sözler ..
"Yıllar süren, kendi isteğinle atıldığın bir sürgünden sonra, ömrün çürümüş, ruhun çökmüş olarak yurduna, yuvana dönüyorsun.
Mücevher değil, kitap olsun :)
Ah efendim üzerime mücevher yağdırmanıza gerek yok! Onlardan söz edildiğini duymaktan bile hoşlanmıyorum. Jane Eyre için mücevherlerden bahsetmek doğal değil, tuhaf geliyor. Öyle şeylere sahip olmamayı tercih ederim.
Sayfa 356Kitabı okudu
“Ah Miss Woodhouse, bazen yalnız olmak büyük rahatlık!”
Sayfa 376 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu