"Ah biçare kadınlar!.. Bizi hiç insan yerine koymazlar. Babalarımız istedikleri adama bizi hediye verircesine verirler. O adamların huyuna suyuna hiç bakmazlar."
Sayfa 12Kitabı okudu
Ah kadınlar! Anlaşılmaz bir muamma... Bazen vahşet ve şiddeti zayıf okşayışlara, küçük iyiliklere tercih ederler.
Sayfa 42Kitabı okudu
Sürmeleri ne karaydı kadınların
Herkesi bir yere sürer ya dünya
Gözlerine sürülmüştü orada kadınlar.
Sayfa 72Kitabı okudu
Bir kadının en ruhani hayatının hâzinesinin yanarak kül olduğu durumlarda, kadın beklemeye razı olmak yerine, sınırsız bir açlık hissine kapılır. Böylece, örneğin, heykel yapmasına izin verilmemiş olan bir kadin birden gece gündüz heykel yapmaya başlar, uykudan kesilir, masum bedenini besinden yoksun bırakır, sağlığı kötüleşir ve kimbilir başka neler yaşanır. Belki de artık bir an bile uyanık kalamaz; ah, uyuşturuculara uzanır... çünkü ne kadar süre özgür kalacağım kim bilebilir ki...
Sayfa 256 - Ayrıntı Yayınları
Kadınlar hakkında güzel şeyler söyleriz, ama içten içe onların, en azından çoğunun, sınırlı varlıklar olduğunu biliriz. Onlara işlevsel yetilerinden ötürü saygı duyarız, ama bu yetilerden yararlanırken bile saygısızlık ederiz; dikkatle koruyup kolladıkları erdemlerine saygı duyarız, ama davranışlarımızla bu erdeme ne kadar az önem verdiğimizi gösteririz; onları tamamen kendi kararımızla belirlediğimiz ücretler karşılığında hayat boyu bize bağlı kılıp, anneliğin gerektirdiği geçici görevler haricinde işleri güçleri her açıdan bizim ihtiyaçlarımıza koşturmak olacak şekilde en kolay hizmetkârlar haline getiren saptırılmış annelik faaliyetlerinden ötürü onlara saygı duyarız. Ah, onlara saygı duyarız, ama "yerlerini bilirlerse".
Sayfa 186Kitabı okudu
Macit'e bak sen ya.
- ...Önceleri kadınlar için öyle bir cinnet ve düşkünlük göstermiştim ki bütün hülyayla geçen gençliğimden sonra bunların arasına atıldığım zaman ömrüm bu emelleri teskine yetmez sanırdım, fakat bir gün gördüm ki bütün bunlar hiçbir şey değilmiş... O zaman kalbime bir boşluk çöktü. Daha... Artık sevemediğim kadına karşı acı veren bir merhametle duygulanmış olmak öyle bir azaptır ki bilmem böylesini hiçbir kadın bir erkeği artık sevmeyince hissetmiş midir? Nefret etmekten, artık sevmemekten, bunu anlatmaktan o kadar ısdırap hissederiz ki reddedilmiş bir aşk gibi dayanılmazdır. Sonra benim en birinci hülyam imkansızlık karşısında senelerce ağlamak, bir tebessüm için bir sene tapınırcasına yere kapanıp kalkmaktı. Halbuki hayatımda hiçbir kadına rast gelmedim ki benim bu arzumu anlayabilsin. Oh kaba, kaba... Hep kaba. Cazibeli olmak da öyle bir afet ki... Ah bütün kadınlar bana bir nefret verdiler, ben bunu bilirim.
Sayfa 44Kitabı okudu
