Masum, zararsız, herkesten uzak, kendi halimde bi dağ başında yaşamanın hayalini kurduğum zamanları hatırlattı bana bu kitap. Onlarınki gibi kendi toprağıma ekip istediğim gibi yaşamak, kimseye hiçbir şey için hesap vermemek. Benimkinde, hiçbir insanla iletişim kurmak zorunda olmamak arzusu da vardı tabi... Şimdi o yolun çok uzağında olup başka hayaller kurduğum bi güne de uyansam, kitapta bunu hatırlamak güzeldi.
İnsanlar hayalleri için yaşıyor gerçekten. Hayatta bağlıyor bizi. Basit yaşamalı, küçük şeylerle mutlu olmayı öğrenmeliyiz. Ah Lennie, bu dünyada senin kadar masum insanlar için hiç de uygun bir yer değil, olmuyor da hiçbir zaman. Unutmayacağım seni...
Lafın kısası, herkese tavsiye ederim elbette. Bu kısa hikaye umarım hayatınıza bir şeyler katar