Biraz önce bitirdim. O kadar etkilendim ki. İnsan arkadaşı için ne kadar ileriye gidebilir? Etkilendiğim yerlerden bazılarını yazmak istiyorum. (spoiler içeriyor)
Candy can yoldaşını kendi vurmadığı için çok pişman olmuştu. Tam kafasının arkasından demişti Carlson ''ne olduğunu anlamayacak bile.'' Artık insanlara hayrı yok diye ölmek zorunda mıydı, Candy'nin can yoldaşı değil miydi? Hem o Candy'nin gözünde hayatında gördüğü en iyi çoban köpeğiydi, yetmez miydi? Ah Candy o seni anlar, onu o halde görmekten korktuğun için o halde görmeye dayanamayacağın için o seni anlar değil mi Candy?
''Üzülme.'' dedi Slim ''İnsan bazen mecbur kalır.''
Böyle çaresiz bir anda doğru şeyi yaptın George. Eğer biri onu vuracaksa sen olmalıydın. Candy'nin pişmanlığını yaşamamalıydın. Sevmek bazen mecbur bırakıyor.. Senin de kalbin Lennie'nin kalbi kadar büyük George.
Kimi hayatlar vardır, belki öyle afilli anlamlar taşımaz, kâfiyeli de yaşamazlar ama, dokunur böyle insanın içine içine..
Çok sendendir kimi karakterler..
Hatta okurken sahiplenirsin bazılarını, mesela George gibi; "bu sanki ben" dersin..
O türden bir kitaptı
Fareler ve İnsanlar benim için..
Farklı alemde, birbirine belki de en yakın iki mahluk..
İnsanın iyi olmak için akla ihtiyacı yoktur. Tıpkı Lennie gibi…
Birbirine zıt karakterdeki iki mevsimlik işçinin, zeki Goerge ile saf yoldaşı Lennie’nin öyküsü. Mevsimlik işçilerin yaşadığı zorluklar, yoksulluk, çaresizlik, kimsesizlik, ırkçılık, yalnızlık, dostluk ve dayanışma çok yerinde anlatılmış. Goerge ve Lennie’nin kurduğu hayalleri, bu hayali gerçekleştirmek için verdiği çabaları ne güzeldi maalesef sadece bir hayal olarak kaldı. Ben kitabın sonuna geldikçe hayalleri gerçekleşecek diye umut içinde okurken hiç beklemediğim hüzünlü bir sonla karşılaştım benimde George ve Lennie için kurduğum hayallerim hayal oldu ve bu kitap içimde bir burukluk olarak kaldı.
Ah Lennie, saf adamdın seninde dediğin gibi sen kötü bir şey yapmadın, Goerge’ninde dediği gibi o kötülük olsun diye yapmadı. Çünkü onun aklı yarımdı…