Mustafa Çiftçi son zamanlarda Türk edebiyatı adına karşılaştığım en sevindirici olay oldu. Kitabı henüz yayınlanmadan iletişim yayınlarının sitesinden içeriğe göz atma fonksiyonu ile ilk öykünün gösterilen sayfalarını okudum. Kitap yayınladığı gibi satın aldım. Öyküye ilgi duyanların Türk öykücülüğü kategorisinde kesinlikle okuması gereken bir kitap. Zira Mustafa Çiftçi sade dili, samimi üslûbu ve akıcılığıyla çağdaşlarından iki adım ötede duruyor.
Kitabı aldığımda bu kadar güzel bir kitap okuyacağım aklımdan geçmiyordu. Her hikaye kendi içinde mütevazılığın delili gibi. İlk öyküde okuduğumuz aşk, yolundan dönmeme erdemi, sevda... "Bacanaklar" öyküsünde ki o dostluk, o saf yürek, "baba neredesin" ile gülümseten bir okuma hırsı, isteği... Yani bu öyküler o kadar güzel ki tadı damağımda kaldı kitabın. Bir parmak bal ile tatlandı damağım... Böyle yazarların varlığı beni çok mutlu ediyor, ne güzel bu öyküleri okumak, bilmek...
Mustafa Çiftçi'nin "Ah Mercimeğim"'ini okuduktan sonra üstüne atladığım kitabı. O kadar kaliteli öyküleri var ki art arda, sizi keyiflendiriyor. Mesela cami çıkışlarında hacı yağı gibi kokular satan bir Aziz efendi var ki , bir Handan yeşili gözler var ki bunlar ne güzel öyküler böyle diye düşünüyor insan. Bence herkes okumalı Mustafa Çiftçi, bilmeli nasıl güzel öyküleri olduğunu.
Bir insana kendi diliyle konuşulduğunda o insanın kalbi fetih için açılmış olur. Eğer hikayeler size gelirse, onları sevin. Ve ihtiyaç hâlinde onları başkalarına verin. Bazen bir insan hayatta kalmak için bir hikayeye yiyecekten daha çok ihtiyaç duyar. Hikayesiz değilsiniz” diyen bir bildiri gibidir.
Çocukluğumuzun şekerli yoğurtlu ekmekleri gibi samimi bir o kadar halktan yazılmış bir dile sahip olan Mustafa Çiftçi , Mustafa Kutlu gibi Anadoluyu içine alan hikayeleri ile sizden biriyim diyerek gönlünüzü alıyor.
Mustafa Çiftçi insanın en saf ve belki en güzel hallerini anlatmaya devam ediyor. Her hikayesi çok bildik cok tanıdık tatlarla dolu. Hem güldürüp hem ağlatan hikayeler, hayat gibi...
