Bedri Emminin rakıcıbaşısı bendim. Gece dokuzlarda bile pijamayla seslenirdi...
- Muzooo lan, Muzooo lan! Fırlardım yataktan...
- Muzo lan, bi ufak al da gel!
Biliyordum ki paranın üstü benimdir. Bunu, anam da, babam da bildikleri için seslenmezlerdi. Daha sonraları bu rakı fasıllarından sonra, Müjgan Ablanın çığlıklarını duymaya başladım. Bağırırdı Müjgan Abla,
- Vurma, vurma, diye. Titrerdim yatağımda...
- Ah, derdim, bir büyük olsam, bir güçlü olsam, koşsam gitsem kapıya, vursam kırsam, bir yumruk çeksem adamın suratına, kaçırıp götürsem Müjgan Ablayı Bursa'sına... Sonra, anama,
- Ana be, öldürüyor Müjgan Ablayı, derdim.
Anam,
- Hüs ulan, avradı değil mi döver, derdi. Hem döver, hem sever.
Bir tür sevgiyi çözmeye çalışıyordum o zamanlar minicik beynimde. Ama bir türlü çözüm yolu bulamazdım.
Ah Müjgan Ah
"Semtimizin bir tanesiydi Müjgan.
Saçları sırtına kadar sırma sırma dökülür,
Elleri ufacık, gözleri dört defa lacivertti.
Ve de her ne hikmetse, o da bana gönüllüydü.
Öyle bir sevdim ki Müjgan'ı,
Dünyamı şaşırdım, haddimi bilemedim.
Evleniriz gibi geldi bana.
Evimiz, yuvamız olur, ışığımız yanar, fakir soframız kurulur gibi geldi.
Sahil bahçesinde gazoz içerekten, gizli gizli mal-ü hülya kurardık.
Sonrada çarşılara giderdik.
Eşya beğenirdik, elden düşme.
Aynalı konsolumuz, topuzlu karyolamız bile olacaktı.
Müjgan'ın her an, her bir daim yanında olacaktım.
Ama olmadı.
Gitti..
Nereye mi ?
Paraya gitti abicim, paraya."
Sadri Alışık
Ah Müjgan Ah
Müjgan etme. Müjgan gitme. Bırakma beni. Öldürme n'olur. Bak, nişan yüzüklerimiz hazır, aynalı konsolumuz, topuzlu karyolamız, kiralık gelinliğin, her şeyler, herşeyimiz hazır... Beddua etme Müjgan'a...
Ah Müjgan Ah...
#sadrialışık
Ah Müjgan Ah
Yahu ben kuruntu yapmam. Bir şey var Müjgan'da! Yüzüğü çıkarıverdi elinden. Israr ettim takmadı... Gazozunu içmedi... Yanımda bile durmadı... Her seferinde bir telaşe bir tatsizligi var yani... Yahu bugün Müjgan güzel bile değildi! Ötesi var mı...
#sadrialışık
Sadri Alışık
Yaşamak Müjgan diye birseydir benim için, Ölmekde Müjgan yok demektir...
Ah Müjgan Ah...
Sadri Alışık
Öyle bir sevdim ki Mujgan'ı, dünyamı şaşırdım, haddimi bilemedim, evleniriz gibi geldi bana. Evimiz, yuvamız olur, ışığımız yanar, fakir soframız kurulur gibi geldi...
Ah Müjgan Ah...
“Ah Müjgân Ah”
Semtimizin bir tanesiydi Müjgân. Saçları sırtına kadar sırma sırma dökülür, elleri ufacık, gözleri dört defa lacivertti. Nedeni her ne hikmetse o da bana gönüllüydü. Öyle bir sevdim ki Müjgân’ı, dünyamı şaşırdım, haddimi bilemedim, evleniriz gibi geldi bana. Evimiz, yuvamız olur, ışığımız yanar, fakir soframız kurulur gibi geldi. Sahil bahçesinde
Ah Müjgan ah..
Yahu ben kuruntu yapmam.
Bişey var Müjgan'da.
Yüzüğünü takmadı, yüzü hiç gülmedi, gazozunu içmedi.
Ya Müjgan bugün güzel bile değildi.
Ötesi var mı?