Ah be sevdiceğim;
Sen benim kalbimde
Alev alev yanıyorsun..
Nazım Hikmet
Ah sevgilim, şimdi yani başında olsam, uzun parmaklı ellerini tutsam, parmaklarının ucundan öpsem. Sonra avuçlarının içini çevirsem, avuçlarının içinden öpsem.
Sayfa 538Kitabı okuyor
Ah! Ne olurdu, insanın en ziyade emin-vâr-ı saadet olduğu bir halde sebat mümkün olsaydı!
Sayfa 64 - Dergâh YayınlarıKitabı okuyor
"Burnumda tütüyorsun denir ya özlenenlere.
Ah be sevdiceğim, sen benim kalbimde, alev alev yanıyorsun..."
~Nazım Hikmet ~o32
1
HAYAT VE ÖLÜM
Göklerde dumanlı bir ziya var da
Bu gökler içine ay her girişte
Kısalıp uzuyor günlerim yollarda...
Yan yana ağaçlar sarsılıyor
Yollarda biriken sularda işte
Onların sallanan akisleri var
Lambası kısılmış penceresinde
Bir dalgın kadının beyaz gölgesi
Sarsıldı, inlerken bir âh sesinde
Uzaktan uzağa öttü bir tren
Boşluğu yırtarken bir buhar sesi
Bu kısa rüyadab uyanmışım
1335(1919)
Sayfa 47 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
#57
Ah, ah karıcığım. Günler çok uzun geçiyor bu aralık. Her gece kendimi senin yanında görüyorum. Taze, şeffaf, sert ve yumuşak bir yemiş gibi ağzımda, renk renk bir çiçek gibi gözlerim- de, bir bahar havası gibi burnumdasın...
Doyulmasına imkân olmayan ve tam doydum sanıldığı zaman daha çoğalan susuzluğu ile ancak uzaktan ışıltısı görülmüş gibi olan bir kaynağa benzersin. Velhasılı kelam, sevgilim, ah sevgilim!