Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Dikkat yüksek dozda aşk ve acı içerir!
"LEYLİM" bir insan sevdiğine en güzel nasıl seslenebilir? Hem onun adından uzaklaşmadan hem de kendi kalbini katarak nasıl çağırabilir ki? Bir Ahmed Arif'in Leylim'i olmak nasıl bir duygu? Peki ya, Leylim'in Arif'i olamamak? Böyle diyordu Leyla Erbil'e, Leyla'sına Leylim, Sevgili Canım, Canım Leylâm, Ömrüm diye başladı mektuplarında
Öncelikle bu kitabın bir çocuk kitabı olarak kategorilendirilmiş olması beni gerçekten şaşırttı. Ben asla bir çocuğa bu Nazi vahşetinin okutulmasını tavsiye etmiyorum... Bruno' nun masumiyeti maalesef nazi vahşetini gizlemiyor. (Kişisel görüşüm)
***
Aslında bakarsanız hiç büyümek istemezdim. Bazı düşünceleri hiç görmemiş, bilmemiş olmayı
Buraya kadarmış...
Her kitabın bir vakti vardır. Ve ben, o vaktin geldiği bir mevsimdeyim. Yoksa yanılıyor muyum? Her vaktin mi bir kitabı var?
Öyle bir vakitteyim ki tam da TUTUNAMAMA vakti...
Bu satırları kitaba başlamadan yazıyorum.
Okumaya nedense korktuğum bir kitap. Nedensiz bir korku, ya da tutunamama korkusu. Böylesine beğenilen ve çok okunan bir kitap beni
Umursamadığı bir kalbin kapısını, sırf meraktan çalmamalı insan.
Bir insanı, bir olayı, bir konuyu tamamen hafızanızdan silip atma şansınız olsa bunu yapar mıydınız?
Yoksa "yaşanmış bütün yaşanmışlığıyla; acısıyla, tatlısıyla güzeldir," diyenlerden misiniz?
Birçoğumuzun en büyük problemi sanırım "geçmişte takılı kalmak" Kopamıyor, kopmaya çalıştıkça daha da içine düşüyoruz. Ve bu durum
1210 syf.
·
Puan vermedi
(Bu oldukça uzun bir hikayedir.. Pardon, incelemedir. Hazır mısınız? :)
Durun!! Durun!!
Kalkmış olamaz tren…
Anlatacağım neden geç kaldığımı..
Yıldızlı gözlerimde neden bunca isin, yorgunluğun düştüğünü.. Bu pespaye halimi, bu yaralarımı, bırakın şu trenin kolunu tutacak mecali, tüm o yolları aşıp nasıl geldiğimi..
...
Trene bindim, Ülkeme
Ah Raif kalabalığın içinde ki yalnızdın ve kimse seni fark edemedi..
Bir tabloya bin anlamak yüklemek. Bir tabloda tüm hayallerimizi bulmak kulağa imkansız geliyor ama Raif bir tabloda hayatının arkadaşını bulmuştu. Kimseye güvenmeyen, kırılgan Raif bir tabloya bin anlam yüklemişti. Koskoca dünyada o kadar insan arasında yalnız kalıp sadece bir tabloyla arkadaş olmak..
Ve buldu tablodaki arkadaşını. Ne güzel arkadaş olmuşlardı. İki zıt kişilik biri ateş diğeri su peki neydi onları birleştiren? İkisinin de kalbi bu dünyaya kırıktı. İkiside kocaman dünyada bir sürü insan arasında yalnız. Birçok şeyden daha önemli bir ortak yön değil miydi bu? İkisinin de kanayan yerleri vardı kabuk sarsın istediler ama kabuk sarmak sadece yarayı bir müddet idare eder geri kanarsa ne olacaktı?
Ne olacaksa o oldu Raif tablosunu kaybetti tabloda kendisini.
Ah Raif kalbin o kadar kırılgandı ki ince bir camdan yapılmış gibi sadece tek bir hareketle yerle bir olacak bir cam. Bunu bile bile tabloya aşık oldun ama en beklemediğin anda kalbim yerle bir oldu ve sen kendi cam kırıklarınla bu hayatta acı çekerek yaşadın. Bu dünya onla güzeldi, sen onla bu dünyadan zevk almıştın. Eskiden sıradan olan yollar artık bir çiçek bahçesiydi. Çünkü o yollarda kol kola yürümüştünüz, o yollarda gülmüş, hüzünlenmiştiniz. Sadece tek bir insan koca dünyayı cennet yapabilirdi işte.
Bu dünya için fazla kırılgandın Raif. Her kırılgan gibi seni de harcadı bu dünya. Üşüme sıkı sıkı sarın atkına, sıkı sıkı sar kalbindeki kanayan yerlerini çünkü Kürk Mantolu Madonna'nda seni çok sevdi..
