Okuduktan sonra ne kadar geç kaldığım bir eser dedim kendi kendime. İçimde ince bir sızı bırakan bir kitap oldu. Margaurite ve Armand in hikayesi etkileyici bir dille kaleme alınmış. Donemin sosyal yaşantısında, aile bağından çok güzel izler taşıyan bir eser. Mutlaka okunmalı.
Alintilar :
Bir yerime bir bıçak saplansa bu kadar acıtmazdı canımı.
Ah! İnsanlar çok acımasız.
Çektiği acıyı anlatarak teselli bulur insan.
Sabırsızlıkla beklenen mektuplar insan evde yokken gelir her zaman
Kötülük bir hiçten öte bir şey değil, iyiliğin gururunu taşıyalım, her şeyden önce de umudumuzu yitirmeyelim...
İstediğine erişmek için ne yollara sapmaz, ne nedenler bulmaz ki şu gönül!
Uzun zaman mutlu olamayacağımızı anlamışçasına, mutlu olmakta acele ediyorduk.
Arada bir tanık olduğum bu durumlar şimdi gözlerimin önünden geçiyordu.
Yeryüzü sevinçlerinin yerle bir ettiği, ama tanrısal umudun belki de kurtaracağı yaratıklara, bağışlayışımızın sadakalarını bırakalım yolumuzun üstünde; yaşlı kadınların bir ilaç salık verirken söyledikleri gibi, yararı olmasa da zarar vermez.
Mutlu olduğunu bilmeyen ne kadar mutlu insan var!
Sinan Akyüz'e teşekkürlerimi sunarım. Kitabı okurken, elimden geldiğince ince bir titizlikle ve objektif bakış açısı ile okumaya çalıştım, incelememi bu titiz çalışmam ile gerçekleştirdim. Yeri geldiğinde duygularımın
