Ah, birazcık kaygısızlık beni dünyanın en mutlu insanı yapabilirdi...
“Ah, gençliğimin tapındığı o sevgili ne oldu! Yok olacak idiyse ben onu niye tanıdım.”
Ah, benim bildiklerimi herkes bilebilir - bana özgü olansa yalnızca yüreğim.
Sayfa 74Kitabı okudu
Ah, insan öyle fani ki, yaşadığından gerçekten emin olduğu bu dünyada bile, varlığının tek bir gerçek iz bıraktığı bu dünyada bile, sevdiklerinin ruhunda ve hatıralarında o da sönüp kaybolacak, hem de çok çabuk!
Sayfa 84Kitabı okudu
Derindir ölülerin uykusu, incedir tozdan yastıklar. Asla sesine kulak vermez, asla seslenişlerine uyanmaz. Ah, mezarda ne zaman sabah olacak, uyuyanlara seslenmek için: Uyanin!
Sayfa 113Kitabı okudu
20 Aralık
Ah bir kez dokunduğunuz her şeye niçin önüne geçilmez bir sadakat ile bağlanıyorsunuz, ruhunuz niçin bu kadar şiddetle dolu? Sizden rica ediyorum.
Sayfa 103Kitabı okuyor
"Tanrı biliyor ya, çoğunlukla bir daha uyanmama arzusu, hatta ümidiyle yatağa giriyorum: Ve sabahleyin gözümü açıp yine güneşi görünce neşem kaçıyor. Ah keşke huysuz biri olabilsem, suçu havaya, üçüncü bir şahsa, başarısız bir girişime yükleyebilsem, o zaman keyifsizliğimin katlanılmaz sıkıntısı yarı yarıya azalırdı.."
Sayfa 85
"İnsanların birbirleri için pek az şey ifade etmesi bende genellikle göğsümü parçalamak, beynimi dağıtmak isteği uyandırıyor. Ah, karşımdakine geçiremediğim sevgi, sevinç, şefkat ve hazzı karşımdaki de bana su sunamaz, tüm kalbim mutlulukla dolup taşsa bile, karşımda kılı kıpırdamadan duran soğuk birini mutlu edemem."
Sayfa 84
Ah, nedir bu boşluk! Göğsümde şiddetle duyduğum bu korkunç boşluk! Durup durup kendi kendime, onu bir kere, yalnız bir kere bağrıma basabilsem; bütün bu boşluk dolacak diyorum.
Sabahleyin sıkıntılı bir rüyadan uyandığımda kollarımı ona doğru boşuna uzatıyorum. Mutlu ve temiz bir rüyaya aldanarak, kendimi onun yanında, çimenlerin üstünde oturmuş, eli elimde, ellerini binlerce öpücükle okşar sanıp geceleyin yatağımda onu boşuna arıyorum. Ah, henüz daha yarı uykulu haldeyken onu yanımda aradıktan sonra iyice kendime gelince, içim sıkıntıdan kan ağlıyor, karanlık bir gelecek yüzünden acı gözyaşları döküyorum.
Ah, benim bildiklerimi herkes bilir - bana özgü olansa yalnızca yüreğim.
"İçimden, göğsümü parçalamak beynimi dağıtmak geliyor; insanların, birbirleri için ne kadar az bir anlamları var. Ah! Sevgi, sevinç, yakınlık ve coşku kendi içimden gelmiyorsa, bir başkası da bunlara veremeyecektir bana; soğuk ve güçsüz bir halde karşımda duran birini, ben de mutlulukla dolup taşan yüreğini mutlu edemem."
"Ah, karşımdakine geçiremediğim sevgi, sevinç, şefkat ve hazzı karşımdaki de bana sunamaz, tüm kalbim mutlulukla dolup taşsa bile, karşımda kılı kıpırdamadan duran soğuk birini mutlu edemem."
Sayfa 84Kitabı okudu
Birinci Bölüm
4 mayıs- Gidiyor olmama ne çok seviniyorum!
Sevgili dostum , insan kalbi nasıl bir şey dir! Bir zamanlar ayrilmayacagimı düşündüğüm ve çok sevdiğim senden ayrılmama rağmen çok mutlu hissediyorum! Beni affedecegini biliyorum. Diğer bütün ilişkilerim benimki gibi bir zihne iskence etmek için kaderin oynadığı oyunlar değil mi? Zavallı Leonora! Ama benim hiçbir suçum yoktu. Kız kardeşinin büyüleyici cazibesiyle beni mutlu edip eglendirmis olması benim sucum mu? Bu Zavallı yürekte bir tutkunun alev alması karşısında elimden ne gelebilirdi ki! Buna rağmen tamamen suçsuzmuyum acaba? Onun duygularını ben uyandırmadim mı? Doğadaki küçük bile olsa bizi çok eğlendiren o gerçek duyguları bende cazibedeki bulmadım mı? Bunu yapmadim mı? Ama ah ! Bu kendisini suçlamaya cüret eden adam da kimdir?
Sayfa 7Kitabı okuyor
Ah, yüreğim öylesine doluydu ki. Birbirimizi anlamadan, vedalaştık. Bu dünyada birinin diğerini anlaması o kadar kolay bir şey değil.
