Ah unutulmuşluk, terk edilmişlik... Ah yalnızlık!
Meğer ne değerli kavramlarmış bunlar. O dingin hayatlarımız için ne kadar gerekliymiş.
Sayfa 23Kitabı okuyor
***
Müthiş surette yalnız kaldığımı hissettim. Ah!.. Bilhassa bu kadar kalabalığın içinde yalnızlık ne acı oluyor Yarabbi!..
***
Sayfa 119Kitabı okuyor
open.spotify.com/track/54ZRoavl9...
Ne sevenim var ne soranım var
Öyle yalnızım ki
Çilesiz günüm yok dert ararsan çok
Öyle dertliyim ki
Bana kaderimin bir oyunu mu bu
Aldı sevdiğimi verdi zulümü
Dünyaya doymadan geçip gideceğim
Yoksa yaşamanın kanunu mu bu
Bıktım artık yaşamaktan
Çekmekle biter mi bu hayat yolu ah ah
Bu yalnızlık bu dertler
Ah gökyüzü Ahh
Gökyüzü, güzel gökyüzü
Niye solgun yüzüm, alnım niye kırışık
Ve niçin, niçin, niçin
Dinmiyor içimdeki yalnızlık
Sayfa 39Kitabı okuyor
Ahhh...
Ah benim sevinç bilmez kalbim... unutmak değil bu; pişmanlık değil; yalnızlık değil. Gülün cehennemi. Vazgeçmenin büyüsü. Sonsuzluk hazırlığı.
Çarpıyor göğsüme bir yalnızlık şarkısı ah
İçimi çiziyor keskin
Susmuyor gecenin tam ortasından vurup yine ah
Kalbime batıyor keskin
Bir yangındı bir ben yandım
Bile bile kandım
cem adrian
Ah ne kadar da güzeldir çocukken haksızlığa uğrayıp, yatağa yatıp ağlaya ağlaya uyuyakalmak! Bir tek ben seviyorum kendimi ve bu yalnızlık o kadar acıklı ki, kendi yalnızlığıma ağlarken benim hıçkırıklarımı ve çığlıklarımı duyan sizler yardımıma geliyorsunuz.
Aman!.. Bizim yönetim duymasın. Ne iyi olurdu/ Bekarlığa vergi ödeseydiniz
Ey mutlu yalnızlık, ey yalnız mutluluk,
derdi münzeviler ve keşişler; bu ayrıcalığın bedelini ödemek doğru.
Uzak görüşlü faşizm, bekarları zaten vergilendirmişti.
"Ah benim Pippo'm," diyor Trilussa'nın bir şiirinde bir kadın, Napoli'deki ilk gecenin sonrasında, "ne iyi olurdu/bekârlığa vergi ödeseydiniz!"
Sayfa 45 - YKY / 1.Baskı: İstanbul, Mayıs 2022 / Çeviren: Ibrahim Yasin GülerKitabı okuyor
Gökkuşağı nerde aşikâr olur
Hangi aynadır ki, kurulur saray
Bâde mi içirmiş toprağa gökler
Kimin gözlerine düştü yıldırım
Ah bir yalnızlık vaktinde
Herkesle birlikte olduğumuz
Gene de yalnız olduğumuz
Bir parkta
Ta uzaklardan gelir gibi
Bir tamburdan bir ezginin
Bizi bizden ve her şeyden
Alıp götürdüğü gibi
Aşk.
“Bir gece yarısıydı,
Bulutlar siyah, ay karanlık.
Bir gece yarısıydı.
Gök yakın, sen uzak.
Elimde bir kadeh.
İçi boş, kulpu kırık.
Ah!
Çekilmez bir özlem sensizlik.
Ateş sönmek üzere.
Orman ıssız ve sessiz.
Gün pazarı bekliyor.
Ben bizi, biz seni!
Bir gece yarısında,
Üşütürken yalnızlık…”
Deniz Kılıç