zaman zaman bazı cümleler yatıya misafirim olmaya bayılıyor. geçenlerde "bazen haziran sıcağı gibi çöker bir şey.." mütemadiyen dönüyor zihnimde.. neden o anda aklıma geliyor ve beni meşgul ediyor?! düşün ayşen düşün derken aklim fil necati'nin bir kitaptaki diyaloğuna variyor, soruyu çözemeyince manava soracaktı, acaba sordu mu?!
Ak kefenli gelmişti. Önünde bir sürü kırmızı yılan... "Hasan," diyordu, "Hasan, sen oğlum değil misin? Sen benim zürriyetimden olmadın mı Hasan? Kurtaramaz mısın babanı? İşte önümde yüzlerce kırmızı yılan, bunlar yılan değil, kanı yerde kalmış insanlar. Öldürülmüşler de öçleri alınmamış. Kırmızı yılan olaraktan hortlamışlar. Beni bunlara çoban yaptılar zebaniler. Benim de kanım yerde kalırsa, beni de böyle güttürecekler. Babanın bu haline nasıl dayanıyorsun Hasan? Oğlum değil misin, acımıyor musun bana Hasan? Ben kırmızı bir yılan olup kı- yamete kadar böyle sürünmeye layık mıyım Hasanım, yavrum... Aaaaah, yılanı öldürseler, yılanı öldürseler Hasan... Aaah, Hasan..."
Sayfa 92
