Hazreti Muhammed Hatice'yi her andığında kimse inanmazken o bana inandı sözüyle anıyor sürekli.Yürek burkan bir ahde vefa.İnanmak...Bir insana inanmak ne zor ne ağır ve inandığın değerse buna ne Kutsal.
- BEY'AT-ÜN NİSA
“Bey‘atü’n-Nisâ” Mekke’nin fethinde nazil olmuştur ve şu ölçüleri çerçeveleyen bir akittir:
Allah’a şirk koşmamak
Hırsızlık ve zina yapmamak
Çocuk öldürmemek
Bühtan ve iftira etmemek
Allah’ın emirlerine isyan etmemek
Her hâlde itaat ve bağlılıktan ayrılmamak
Bu ahitten sonra Allah’ın Resûlü buyurdular:
> “Kim bu ahde vefa gösterirse, Allah onu cennete alır; kim aykırı davranırsa, işi Allah’ın iradesine kalmıştır. Dilerse azap eder, dilerse affeder.”
Bu hükümden çıkarılacak ders şudur: Bir insan İslâm’a girdikten sonra günah işleyerek kâfir olmaz; Allah, günahkâr mümini dilerse bağışlar.
Medineli Müslümanlar da bu akitten sonra memleketlerine döndüler.
üçüncü basım / ağustos 1998
Gülün gülümsemesinde ahde vefa nişanesi yok. Ağla bülbül, ağla ki tam ağlanacak iş, tam feryat edilecek çağ.
Bir şehrin veya bir sosyal medyanın girişine asılacak yazı
Arsız, densiz, ilkesiz, haddini bilmez, bayağı isen, yanımıza uğrama!
Küstah, mürai, Tufeyli, Zevzek , Müptezel, basmakalıp isen, kapımızı çalma!
Palavracı, korkak, kalleş, ahlaksız isen, Eşiğimizi geçme!
İçtenliksiz, sevgisiz, pespaye, paçoz isen, evimize gelme!
Çilehanedir burası, hoşgörü dergahı değil!
Ahde vefa bilmez, tövbe tutmaz isen, sakın gelme!
