Ahh şu bitap düşmüş bedenim ve en çok da yara almış kalbim! Her zamanki günden biraz daha fazla korkar hale geldin.Yeniden aynı acıyı yaşamaktan,ölmeden önce ölmenin ne demek olduğunu yaşamaktan, korktun.Ne zormuş Rabbim,bir kere kırıldığımız ve üzüldüğümüz zaman yeniden eskisi gibi olamayacağını sanıyoruz. Yüreğimizin umut dallarını kırıp geçen rüzgarlara küser hâle geldik.Biri gelip, tekrar incitmesin diye kaçıyoruz tüm insanlardan. Yeniden umut etmekten korkmaya başlıyoruz.Ama biliyor musun ne kadar kaçsanda umut kırıldığı yerden yeşerirmiş.İnsan yeniden sever, yeniden umut eder ve yeniden hiçbir şey olmamış gibi gülümsemeye başlar. Aradan yıllar geçer, sancılar diner, gözyaşı yerini tebessümlere bırakırmış.Gidenlerin açtığı yaralar birer birer sarılır, umutlar kırıldığı yerden yeniden yeşerir. Zamanla elimizdeki umudu değerli kılan ve mutluluğa daha sıkı sarılmamızı sağlayan yolun; acıyı tatmaktan geçtiğini anlarız.