Ahh Pessoa ne yaptın sen bana.. :/
Hayatım hüzün dolu ve şikayet edesim bile yok; yaşadığım saatler o kadar sahte olduğu halde, elimi kaldırıp dağıtmayı bile hayal etmiyorum...
Sayfa 574Kitabı okudu
Ahh anneler...
Öyle üşüyorum ki. Yalnızlıktan çok yoruldum, çok bitkinim. Ey rüzgar, gidip annemi bul...
Sayfa 134Kitabı okudu
Ahh ♡
Bazen şehir de kırlara özgü huzuru tadabilir… rüzgâr gibi sarar…
güzel bir güneşin sıcaklığı duyulur.
Ruha ne kadar da iyi gelir, gökte yükselmiş, huzurlu bir güneşin altında… mutluyum. ♡
Sayfa 515Kitabı okudu
Ahh...
"Seni yalnızca düşümde istiyorum."
"Bilinçli olmanın ıstırabının, şairin dediği gibi,
ölgünlük, bulantı
ve acı veren bir arzu
haline geldiği günlerden birinde, kendi kendimin bilincindeyim."
* Ahh Pessoa! Seni tanımayı ne çok isterdim ..
Fernando’nun ne kadar sakınımlı olduğunu gösteren cümlelerinden bir ikisi şöyleydi: “Özelimi başkasının bakışından korumaya ihtiyacım var.”
“Hissettiklerimi kimsenin bilmesini istemiyorum.”
Bir başkası da şöyle: “Fernando Pessoa şeyleri hisseder ama harekete geçmez, içinden bile.”
Ahh işte gerçek haz
Hayat ve insanlar bana ıstırap veriyor. Gerçekle yüz yüze gelemiyorum. Güneş bile cesaretimi kırıyor, içimi karartıyor. Sadece geceleri yalnızken, içime kapanmışken, unutulmuş ve kayıpken, gerçek ve yararlı hiçbir şeyle bağlantım yokken kendime geliyorum ve rahatlıyorum.
Ahh keşke..
..
"Keşke tekrar çocuk olsam, insanların etraflarındaki şeylere verdikleri değere de, aralarında kurdukları bağlara da kendimi kaptırmaksızın, hep öyle kalsam.."