Kendinden çokça söz etmek, bencillerde, tedirgin kişilerde, hatta melankoliklerin belli bir kesiminde de görülen kötü bir alışkanlıktır.
Sayfa 30 - Kırmızı Kedi YayınlarıKitabı okudu
Dönem
Gelmiş geçmiş en iyi günlerdi, gelmiş geçmiş en kötü günlerdi; hem bilgelik çağıydı hem ahmaklık; hem inancın devriydi hem şüpheciliğin; hem Aydınlık hem Karanlık bir mevsimdi; umudun baharı, umutsuzluğun kışıydı; hem herşeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu; hepimiz ya doğruca Cennete gidecektik ya da tam aksine istikamete..
“Görülüyor ki ahmaklık sade ahmaklara değil,akıllı olduklarını sananlara da hükmediyor…”
Bir şeylerin iyiye gideceği yoktu aslında, buna inanmak ahmaklık olurdu.
Ama sen vardın işte. Benim bu dünyada iyilikten anladığım tek şeydin.
Kötülüğün dibine kadar batmış bir dünyada, ben sana inandım...