Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Öncelikle kitabın tasarımından konuşmadan edemeyeceğim. Ahmed Arif'in Leyla Erbil'e yazdığı mektupları içeren bu kita, kapaklarıyla sanki gerçekten mektupmuş gibi tasarlanmış. Öncelikle toplumcu şairlerden en sevdiklerimde başta gelen isimlerden biridir Ahmed Arif. Bu yüzden de çok merak ederek almıştım bu kitabı ancak hayal kırıklığına uğradım çünkü her ne kadar günümüzdeki anlamlarıyla kullanılmamış olsa da çok fazla küfür ve hakaret içerikli. Tabii ki de Leyla Hanım'a doğrudan hakaret etmiyor ancak ben yine de okurken küfür ve hakaret görmekten çok yorulduğum için kitabı yarım bırakmak zorunda kaldım. Cümlelerinde beni çok etkileyen şeyler oldu. Çok fazla altını çizdiğim yer oldu ancak 118. sayfada dayanamadım ve bıraktım. Kötü demiyorum ancak beğendiğimi söyleyemeyeceğim. Eğer bunlara dayanabileceğini söyleyen biri olursa bence kesinlikle okunması gereken bir kitap.
Leylim Leylim, Ahmed Arif'in Leylâ Erbil'e gönderdiği mektuplardan oluşan, her bir cümlesi tepeden tırnağa aşk kokan bir kitap.
Bence bir yazarı, şairi tanımanın, iç dünyasını anlamanın en güzel yolu mektuplarını okumaktan geçiyor. Mektupları okurken sadece Ahmed Arif'in aşkı değil, o dönemin yayın ortamı, edebiyat dergileri, şairin sürgün günleri ve içsel dünyası hakkında da bilgi ediniyoruz. Ahmed Arif'in şiirini gerçekten namusu gibi gördüğünü de okurken hissetmek, anlamak mümkün.
Kitabı öyle hemen okuyup bitiremedim. Haftalarca sindirerek okudum her bir mektubu. Sevdiği kadına yazarken aşkını, hüznünü, öyle güzel şekillerde bazen naiflikle, bazen ise hafif sitemkar dile getirmiş ki, müthiş etkilendim her satırdan. İç döküşüne aşık etti beni... Ya o hitaplar! "Leylâ Zalim Leylâ!", “Leylim”, "Sevgili Canım", "Sevgili ve Aziz bir tane Leylâ". Şair gözümde büyüdükçe büyüdü. Yer yer Leylâ Erbil'i kıskandığım da oldu. Hatta bu sebepten darladığım ve kitabı bitirmeme çok mutlu olanlar da yok değil . Selam olsun efendim .
Kimse kimseyi sevmek zorunda değil, ancak insan okurken yeryüzünde eşi benzeri olmayan bu sevdaya nasıl karşılık verilmez diye düşünüp, Ahmed Arif'in çaresizliği ile kahroluyor. Ah be Leylâ.
Kitabı nasıl anlatacağım bilmiyorum aslında, sadece genel bir çerçeve içinde anlatabilirim.
Ahmed Arif'in Leyla'sına mektupları var kitapta, Leyla Erbil'in mektupları bulunamamış, bu yüzden okurken zaman zaman kopukluklar oldu, konuya pek hakim olamadım, bahsedilen kişilerin kim olduğunu falan anlayamadım. Ahmed Arif bu mektupları yıllarca yazmış, özgürken de cezaevindeyken de. . Karşılıksız bir vurgun bu çünkü Leyla Erbil dostluk sınırlarını çizmiş, Ahmed Arif'in sevda karşında zayıflığını gördüm, sevginin zaaf olduğunu kendisi de söylüyor. Evli olduğu halde Leyla Erbil'e karşılıksız sevgi beslemiş, Erbil'in kayıtsiz kaldığını ima etmiş çoğu mektubunda, ben olsam dayamazdım, ille de yaz Leylim diyor mektup sonunda, öperim de doyamam diyor her defasında. Ben olsam bir yazar iki yazar sonra tribe girerdim sanırım.
Ahmed Arif'in konuşma dili biraz argoya kaçıyor zaman zaman. Haine eşkiyaya zülme boyun eğmediğinden söz ediyor.
Kitap sayesinde az çok görüşünün, hayatının, konuşma dilinin nasıl olduğunu öğrendim.
Mektup severlere tavsiye ederim.