Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.32
Sabah gözlerimi sana açarım. Akşam ,uykularımı senden alırım. Nereye , ne yana dönsem karşımda mutluluğun o harikulâde baş dönmesini bulurum. Böyleyken gene de şükretmem halime , hergelelik , açgözlülük eder , seni üzerim. Aklıma gelmez ki seni usandırır, sana gına getirtirim. Sana dert , sana ağırlık, sana sıkıntı olurum. Nemsin be ? Sevgili , dost, yâr, arkadaş...Hepsi. En çok da en ilk de Leylâsın bana. Bir umudum , dünya gözüm, dikili ağacımsın. Uçan kuşum, akan suyumsun. Seni anlatabilmek seni. Ben cehennem çarklarından kurtuldum, üşüyorum kapama gözlerini...
Kitap , Ahmet Arif'in Leylâ Erbile gönderdiği mektuplardan oluşuyor. Bir tarafta kör kütük aşık Ahmet Arif'in mektupları, bir tarafta ise dostluk sınırlarını net bir şekilde belirtmiş Leylâ Erbil.1954'den 1959'a kadar gönderilen mektuplar ve 1977 'de son mektup.
Bana bu kitabı bir arkadaşım hediye etti, onun da dediği gibi ahmet arif gibi sevmek başka.. Sizleri de ahmet arif gibi terketmeyen sevdaların bulması dileğiyle...
Leyla zalım Leyla...
"Deli kadınlar iyidir.
Çünkü ne kahkahaları tutsak,
Ne gözyaşları sınırlı,
Ne arzuları mahpus,
Ne öfkeleri prangalıdır."
Çok başarılı bulduğum bir biyografi kitabıdır, Ahmed Arif’in değinilmeyen yönlerine değinmişsiniz tebrikler...
207 syf.
·
Puan vermedi
Mektup okumak bana hep mahrem gibi hissettirdiğinden okurken sanki çok ayıp bir şey yapıyormuşum, başkasının cüzdanını karıştırıp, çekmecesini kurcalıyormuşum gibi hissetsem de Ahmed Arif o kadar samimiydi ki yazdığı mektupların satırlarında okumadan edemedim. Bir insan diğer bir insanı ne kadar sevebilirse o kadar sevmiş Leyla Erbil’i. Her sayfası bu nasıl içtenlik, bu nasıl bir masumiyet, nasıl bir aşktır? Dedirtti okurken. İçim titredi.Yenilmişlerin,mağlup olanların ve sevilmemişlerin mektupları da diyebiliriz bu mektuplara...
Ahmed Arif'in şiirlerine şahittim az biraz sevdasına da deliller getiriyordu ama mektuplarından tamamıyla öğrendim onu. Evlenmiş olmasına rağmen Leylâsına mektuplar gönderiyor. Selam gönderirken kocasına da gönderiyor içimi acıttı. Bazen dostu bazen arkadaşı bazen olmazsa olmazı yâri sayıyor Leylâ'yı. Mektubunda da yer vermiş dilimizde olan o meşhur dizelere“Nemsin be?
Sevgili, dost, yar, arkadaş…
Hepsi.
En çok da en ilk de Leyla-sın bana.
Bir umudum, dünya gözüm, dikili ağacımsın."
E daha ne desin bu sevdaya :)
Gönlümüze de bayram ettirdin Ahmet Arif.
Ahmed Arif'in bitmez tükenmez sevgisini, en ihtiraslı hislerini, ölümsüz aşkı Leyla Erbil için yazdığı mektuplar da okurken doğrusu insana bir ürperme geliyor. Böyle bir aşk, saplantıya dönüşmüş ama saf kalabilmeyi başarmış bir tutku nasıl, nasıl olabilir. Derin suları kıskandıran ama duru kalmayı başaran bu sevda satırlara daha başka hangi şekilde aktarılabilir. Aşk, samimiyet, tutku ve mahzunluk, insanı delirten hisler doğurur ve satırlara, sayfalar dolusu olağanüstü izler bırakır. Var mı böyle seven, var mı deliren, kaldı mı çıkarsız sevgisine, karşılık bulamayan Mecnun'lar, Leyla'lar, Ahmed'ler... Ne güzel sevmiş Ahmed Arif, ne kadar temiz aşık olmuş. İnsan okurken müthiş etkileniyor.
Ahmed Arif'in yazdığı mektuplardan anlaşılıyor ki; Leyla Erbil, Ahmed Arif'i sevgisinde hep frenlemeye çalışmış, fakat başarılı olamamış. Seven delice sevmeye devam etmiş. Leyla Erbil'in yazdığı mektuplara da birgün ulaşılır ve yayımlanırsa muhakkak onu da alıp okumak lazım. Fakat mektupları okurken şuda sürekli aklıma gelip durdu. Bu mektuplar çok özel hislerin yansıması, en mahrem duyguların aktarımı. Mektupların yayımlanmasına Leyla Erbil izin vermiş ama acaba Ahmed Arif bundan hoşnut olur muydu diye düşünmeden edemedim. Sevgiyle kalın, iyi okumalar...
Leyla Erbil'i sevdiğin gibi seviyorum seni
"Bunu anlatmak doğru mu bilmiyorum. Çok kişisel, çok duygusal bir şey, artık anı olmuş. Kitabımın adını ben 'Dört Yanım Puşt Zulası' koymuştum, ama kardeşim buna engel oldu. Bana 'Kitabına böyle bir ad koymaya hakkın yok, seni 15 yaşındaki çocuklar, kızlar taparcasına seviyorlar. Sen bununla ola ki burjuvazinin tuzaklarını söylüyorsun. Ama şu da var, o çocuklara saygı duymalısın. Hatta bu adı bir şiirine bile verme, mısra olarak kalsın.' Düşündüm, kardeşime hak verdim. Madem öyle, kitabımın adı 'Hasretinden Prangalar Eskittim' olsun dedim."
Ben büyük değilim. Halkımın sıradan ve gariban bir ozanıyım. Lütfen bunu belirt. Buna inanıyorum ve onur duyuyorum. Bazı adamlar "Son elli yılın en iyi kitabını ben yazdım." diyorlar. O, kendi iddiası muhteremin… Nazım Hikmet'in memleketinde böyle laflar edilir mi?"
Tabiiki alıntı:))
207 syf.
8/10 puan verdi
Ahmed Arif'in Leyla Erbil'e aşk besleyerek yazdığı mektupların yine platonik aşkı Leyla hanım tarafından derlenip kitap olması, Ahmed Arif okuruna sunulan en değerli mirastır.
Franz Kafka'nın "Milena'ya mektuplar" kitabını da okudum, ama Ahmed Arif'in "Leylim Leylim" kitabı kadar içten, sade, yoğun duygusallık.. hissetmedim.
Ahmed'in Leylasina yazdığı mektupları incelerseniz Diyarbakir kültürünün yansımalarını da görmek mümkündür. Öyle hoyratça bir jargon degil, aksine her cümlesi ve eyleminde sevgilisinin kirilacagini düşünecek hassasiyetde cımbızla seçiyor cümlelerini.. ama yine öyle süslü cümleler degil, olabildiğince yalın, içten ve sevgi dolu..
Ahmed Arif'in "Leylim Leylim" kitabında "Hasretinden prangalar eskittim" şiir kitabina ithafen "bu şiirlerin tümünde sen varsin" dediği ve şiirleri arasında şöyle bir gezintiye çıktığımızda; “Sevdan Beni”, “Karanfil Sokağı”, “Yalnız Değiliz”, “Merhaba”, “Suskun”, “Ay Karanlık”, “Uy Havar”, “Leylim Leylim” ve diğerleri bu ifadeyi tabii ki haklı kılar.
Beş yıl süre zarfında yazılan tüm bu mektuplar, Ahmed Arif'in Leyla Erbil'e gönül koyduğu yıllar, ikisinin de bekar olduğu yıllar, 1954 yılında başlar. Beş yıl zarfında tüm yaşanmışlıkları sığdırdığı bu kitap 1959 yılında (1977 de yazilan son bir mektubu saymazsak) son bulur.
(Ekleme yapilacak)
İnceleme değildir......
Klişe bir söz var hayat kisa diye... Evet zaman geçiyor.. bir İnstagram sayfasını yenileme hızında .. hızlï zaman sabırsız yürekler doğurdu. Emeksiz işçilerdik sevgilerimizde , aşklarımïzda
Öyle ki sabredeni de fedekarlik yapanı da kovduk... Hiç boyun egmedik hep boyun egilmesini bekledik.. sezen aksunun dediği gibi arada bir kuyruğu indireceksin.. ama yapmadık.. ve birbirimizle tehdit ettik ..kendimizi.. şimdi oturmuş ahmed arifin Leyla Erbil e karşı yasadigi büyük sevginin mektuplarını bir solukta okuyoruz.. her kalbin içinde bir Ahmed arif'in sevgisinin atması dileğimle hayat kisa hemde çok kısa.. sevgiyle kalın..
Ahmedim Arifim
"Leylim Leylim" 1954-59 yılları arasında Ahmet Arif tarafından karşılıksız, koşulsuz sevdiği Leyla Erbil'e yazdığı, ilk zamanlar aşk yüklü mektuplarken sonraları dostane, sanat -edebiyat-şiir üzerine fikir alışverişi yapılan mektuplardan derlenmiş bir kitaptır. Mektuplar Ahmet Arif'in o naif yönünü o kadar güzel, o kadar içten gösteriyor ki...
Kitapta ne yazık ki sadece Ahmet Arif'in yazdığı mektuplar var. Leyla Erbil'in cevap olarak gönderdiği mektuplar bulunmamakta. Okurken yer yer Leyla Erbil'e sinirlenmeden edemedim.
Biliyorsunuz Ahmet Arif'in tek bir kitabı var, -Hasretinden Prangalar Eskittim- üretkenliğinde bir noksanlık olmadığını mektuplarını okurken anlarsınız, ama yazdıklarını yayımlama konusunda biraz ketum davranmıştır. Edebiyat camiasında kendini ve yaşamını arka planda tutmuş, şiiri gerçekten yüreğinin bir yerlerinden kopup çıkarcasına sadece yazmak için kağıda dökmüştür.
Kısa ve öz geçen yaşamında dönemin siyasi olaylarından kaynaklı sansür, sürgün ve baskıdan o da diğer birçok yazarımız gibi nasibini almıştır. Yoksulluğu da tatmıştır ve parasızlıktan Leyla Erbil'e yazdığı mektuplarını gönderemediği de olmuştur.
Ah! Ahmedim Arifim seni nasıl seviyorum nasıl kitaplığımın ve yüreğimin baş köşesinde tutuyorum bir bilsen. Nurlar içinde yat...